ภาษาอีสานหมวด "ป" 271 - 280 จาก 753
-
ปายาส
แปลว่า : ข้าวที่หุงเจือน้ำนมกับน้ำตาล เรียก ข้าวปายาส ถ้าเจือน้ำผึ้งเรียก ข้าวมธุปายาส. -
ปารมี
แปลว่า : บารมี คุณงามความดี ๑๐ ประการมีทานเป็นต้น อุเบกขาเป็นที่สุด (ป.) อย่างว่า ยูแจ่มเจ้าประสงค์ทอดทานศีล เพียรเพ็งบารมีมุ่งเมิลใจแจ้ง (สังข์). -
ปาลิไลยก์
แปลว่า : ชื่อป่าแห่งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าเสด็จไปจำพรรษา มีลิงและช้าง เป็นพุทธอุปฐาก (ป.). -
ป่าเฮ่ว
แปลว่า : ป่าเป็นที่เผาหรือฝังศพคนตายเรียก ป่าเฮว ป่าเฮ่วนี้ใช้เรียกมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ จะมาเรียกเป็นป่าช้าเมื่อไม่กี่ปีมานี้ คำว่าป่าเฮ่วมีปรากฏในวรรณคดีอีสาน ซึ่งวรรณคดีนั้นจะมีอายุตั้งแต่ห้าร้อยปีขึ้นไป. -
ป่ำรือ
แปลว่า : บำเรอ รับใช้ ปฏิบัติ อย่างว่า ผ่อเห็นวันวิ่งค้อยส้วยต่ำเสียแสง พุ้นเยอ ขุนก็ทูลธรรม์ยำป่ำรือเลียนนิ้ว วีคำเหลื้อมหลายถันส้วยสั่น ไฟเฮื่อใต้โคมแต้มแต่งยาย (สังข์) ฝูงเพื่อนพร้อมเนานั่งในสถาน ยอมือทูลป่ำรือบาท้าว บุญสูงต้านทุกประการแหนกล่าว กาก่องก้าวผลไล้ลูบมัน (ฮุ่ง). -
ปิ่ง
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงที่เคาะโลหะแผ่นเล็กๆ ดังปิ่ง. -
ปิ้ง
แปลว่า : ทำให้สุกด้วยไฟเรียก ปิ้ง อย่างว่า คราวเมื่อเว้าหมายชิเอามาจี่ บาดว่ามาฮอดแล้วสังบ่ปิ้งจี่กิน (ผญา). -
ปิ้ง
แปลว่า : เงียบ สงัด อย่างว่า คอยหาราชทูตใช้เย็นปิ้งไป่มา (หน้าผาก) เมืองผีปิ้ง ปุนเสียงสงัดอยู่ (สังข์). -
ปิ่งสิ่ง
แปลว่า : เบิกบาน สดใส หน้าตาเบิกบาน เรียก หน้าปิ่งสิ่ง อย่างว่า ปิ่งสิ่งหน้าแนวเชื้อหน่อพระยา (กา) ก็หากปิ่งสิ่งหน้าเสมอดั่งเดือนเพ็ง (ผาแดง). -
ปิ๊ดลิด
แปลว่า : ของที่มีลักษณะแหลมและเล็ก เรียก แหลมปิ๊ดลิด.