ภาษาอีสานหมวด "ป" 53 - 62 จาก 753
-
ปาด
แปลว่า : เอามีดเชือดหรือเฉือน เรียก ปาด เช่น ปาดเนื้อเถือหนัง อย่างว่า บาบ่าวท้าวชิเอาพร้าปาดคอ (ขูลู) พ่อท่านฟันปาดใส้ถุยออกเวียนเวียง (ฮุ่ง). -
ป้าดโท
แปลว่า : เสียงที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจ. -
ป้าดป้าด
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงตดดังป้าดป้าด. -
ป่าย
แปลว่า : เหวี่ยงพาดไป เรียก ป่าย อย่างว่า มึงนี้คือคู่หนูชิงน้อยเล็มเลียคมดาบ จริงรือกูจักเปื้องป่ายแผ้วศรซ้ำมิ่งมรณ์ แท้แล้ว (สังข์). -
ป่าว
แปลว่า : บอก กล่าว ประกาศ ประกาศให้ทราบทั่วกันเรียก ป่าว อย่างว่า ค้อมว่าพระฮ่ำแล้วปากคาบเอาปืน ทยานเวหาป่าวพลเฟือนฟื้น ฟังยินเค็งเค็งก้องคณาเนืองครุทราช แหนแห่เจ้าโดยล้านล่วงไป (สังข์). -
ป้าว
แปลว่า : รอยแผลเป็นขนาดใหญ่ เรียก ป้าว รอยขนาดเล็กเรียก แป้ว. -
ป้อจ้อ
แปลว่า : สิ่งที่มีลักษณะเป็นดอกดวงหรือวงกลม ขนาดเล็กเรียก ป้อจ้อ ขนาดใหญ่เรียก เป้อเจ้อ. -
ปางลาง
แปลว่า : เครื่องตีชนิดหนึ่ง คล้ายโปงลาง หล่อเป็นลูกกลมเหมือนกระดิง แต่ใหญ่กว่ากระดิง ตีรางไม้สี่เหลี่ยมแขวนปางลางสองลูกไว้ สำหรับพ่อค้าขายวัวควายคนอีสานสมัยก่อนใช้ติดเกวียนเพื่อให้แนวหน้าแนวหลังติดต่อกันทุกระยะ ก็อาศัยเสียงปางลางนี้เอง อันนี้แหละเรียก ปางลาง โปงลาง ก็ว่า อย่างว่า หมากปางลางกระดิงงัวต่าง ลงไปล่างนำอ้ายบ่สาว งัวสีเข้มแดงทองทังคู่ซื้อพุ้นคู่ห้าขายพี้คู่ซาว มันบ่มีจนย้อนขายงัวออกเคิ่ง คันผู้สาวอยากได้ให้มีชู้แลกเอา (กลอน). -
ป้างหง้าง
แปลว่า : อาการที่คนหรือสัตว์ล้มหงายหน้าขึ้น เรียก ล้มป้างหง้าง ถ้าเล็กเรียก ล้มแป้งแหง่ง. -
ป้าน
แปลว่า : ต่อสู้ รบ อย่างว่า คันหากพลแพ่งป้านชิปุ้นใช้แอ่วเอา พี่เอย (สังข์).