ภาษาอีสานหมวด "พ" 11 - 20 จาก 663
-
พอกะเทิน
แปลว่า : ไม่มากไม่น้อย ครึ่งๆกลางๆ -
พ่อฮัก
แปลว่า : พ่อบุญธรรม -
พริกผง
แปลว่า : พริกป่น -
เพิ่น
แปลว่า : คนอื่น, เขา (คนที่กำลังถูกพูดถึง) -
เพ
แปลว่า : โทรม ร้าง ชำรุด -
พูด
แปลว่า : แบ่งของเป็นส่วนๆ เพื่อแบ่งปันกัน เรียก พูด เช่น พูดปลา พูดกบ พูดเขียด พูดซิ้น อย่างว่า เสี่ยวเฮาปันพูดน้อยบ่สมส่วนกับขน (ผาแดง). -
พูด
แปลว่า : พ่นน้ำออกจากปาก เรียก พูด อย่างว่า มณีกาบฮู้อมน้ำพูดพลัน เสด็จผ่านแผ้วผายน้ำพูดพรม (สังข์). -
พูบพาบ
แปลว่า : ล้มลุกคุกคลาน ล้มแล้วล้มอีก เรียก ล้มพุบพาบ ล้มพุบล้มพาบ ก็ว่า. -
เพ้อเว้อ
แปลว่า : สิ่งที่ใหญ่และปากบานเรียก บานเพ้อเว้อ ถ้าเล็กเรียก แพ้แว้ อย่างว่า เสียกแพ้แว้แพ้บ้านแพ้เมือง (ภาษิต). -
เพอะ
แปลว่า : หยาบคาย คนพูดคำหยาบคาย เรียก เว้าเพอะ เช่น เว้าถึงก้นถึงกอย.