ภาษาอีสานหมวด "พ" 131 - 140 จาก 663
-
พอมผ่อ
แปลว่า : ไกลจนมองเกือบจะไม่เห็น เรียก พอมผ่อ อย่างว่า หลิงเห็นไม้ไพรสณฑ์พอพอมผ่อ (กาไก). -
พ้อว้อ
แปลว่า : การแสดงอาการหลุกหลิกดุจลิง เรียก พ้อว้อ พ้อว้อแพ้แว้ ก็ว่า ถ้าตัวใหญ่เรียก โพ้โว้ โผ้โว้เพ้เว้ ก็ว่า. -
พราย
แปลว่า : ผีจำพวกหนึ่ง หากินเลือดผู้หยิงในเวลาคลอด เรียก ผีพราย อย่างว่า พรายป่าเปล้ายูงผู้ส่งเสียง (สังข์). -
พรายพราย
แปลว่า : พราย แวววาว แสงแวววาว เรียก พรายพราย อย่างว่า ดวงหนึ่งมีวรรณพรายพรายเฮืองเฮื่อ จักว่าผ้าฮู้ว่าเสื้อสิ่งนั้น คนิงดู (ฮุ่ง) ทันที่คำเหลืองเหลื้อมพรายพรายแก้วกู่ที่นั้นท้าวยี่ผู้แพงล้านพ่อฮา หั้นแล้ว (ฮุ่ง). -
พราว
แปลว่า : พราย แวววาว อย่างว่า ศรีพราวท้าวทังนางเดินดุ่ง (กาไก) ตะเกิงหน้านงพราวผงใหญ่ งามเลิศล้ำลือท้าวหมื่นเมือง (สังข์). -
พราหมณ์
แปลว่า : ผู้ชายในสังคมฮินดู เขาแบ่งคนเป็น ๔ วรรณะ คือ กาตริย์ พราหมณ์ แพทย์ ศูทร. -
พราหมณ์มหาศาล
แปลว่า : พราหมณ์ผู้มั่งคั่งด้วยทรัพย์สิน. -
พราหมณ์มาณพ
แปลว่า : พราหมณ์หนุ่มซึ่งมีร่างกายแข็งแรง. -
พราหมณี
แปลว่า : ผู้หญิงในสังคมฮินดู. -
พรำ
แปลว่า : ตกน้อยๆ ฝนตกน้อยๆ เรียก ฝนพรำ ฝนตกลิน ก็ว่า อย่างว่า ฝนตกลินพรำพรำ เฮ็ดให้พี่คึดนำบ่แล้วน้า (บ.).