ภาษาอีสานหมวด "พ" 161 - 170 จาก 663
-
พลอย
แปลว่า : คนที่พ่อแม่ตายเหลือแต่ตัวคนเดียว เรียก พลอย กำพลอย สอยวอยบ่มีหมู่ ก็ว่า. -
พลั้ง
แปลว่า : พลาดโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด อย่างว่า อย่าได้มีสลั้งหลงพลั้งโพดความ (บ.) ขุนมารคล้ำคนิงใจให้ฮ่ำ ฮู้บ่พลั้งพระองค์เจ้าคาดศร (สังข์). -
พลัด
แปลว่า : พราก จาก หลง อย่างว่า วิปปวาสบั้นสุมุณฑาพลัดพราก เสด็จถี่ถ้วนถวายไท้พระยอดคุณ ก่อนแล้ว (สังข์). -
พลัน
แปลว่า : การเล่นการพนันโดยมีของประกัน เช่น พระยานาคเล่นสะกากับสิลป์ชัย เอาเมืองนาคมาประกัน ถ้าแพ้ศิลป์ชัยจะยกเมืองนาคทั้งหมดให้ การเล่นแบบนี้โบราณเรียก พลัน คือเล่นมีของประกัน. -
พลัน
แปลว่า : ทันที อย่างว่า เจ้าจ่งมาพลันเปืองอย่านานเดียวนี้ (กาไก). -
พลับ
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง คล้ายต้นโก ผลกินได้ เรียก หมากพลับ อย่างว่า ต่อหน้าเป็นหมากพลับ ลับหลังเป็นหมากโก (ภาษิต). -
พลาง
แปลว่า : พร้อมกัน อย่างว่า ภูธรท้าวเสวยพลางพอชื่น แล้วดุ่งดั้นเดินด้าวด่วนไป (สังข์). -
พลาด
แปลว่า : พลั้ง ผิด ล้ม อย่างว่า อันว่าดินแดนพื้นปถพีแหลวหล่ม ปักสามพลาดลาดล้มโคยเท้าถั่งดิน จนว่าเป้นคลองห้วย ไหลฮอมฮูฮ่อม คนจิ่งเอิ้นชื่อห้วยบักสามซ้ำต่อมา (ผาแดง). -
พลานิก
แปลว่า : ทหาร นักรบ (ป.ส.). -
พลาย
แปลว่า : เรียกช้างตัวผู้ว่า ช้างพลาย อย่างว่า ควรที่วางพังพลายไพร่ไททันนี้ (สังข์).