ภาษาอีสานหมวด "ฟ" 31 - 40 จาก 124
-
ฟัน
แปลว่า : เอาของมีคม เช่น มีดฟาดลงไปเรียก ฟัน เช่น ฟันไม้ อย่างว่า ฟันขวานค้างอย่างวางใจเถิงเลื่อย มันชิหลงบาดโย้ขวานชิเลี้ยวใส่มือ (กลอน). -
ฟั่น
แปลว่า : ทำสิ่งเป็นเส้นให้เข้าเกลียวกันเป็นเชือก เรียก ฟั่นเชือก เช่น ฟั่นเชือกงัว ฟั่นเชือกควาย ฟั่นเชือกม้า. -
ฟั่น
แปลว่า : มีเรื่องยุ่งเหยิง รุงรัง เรียก ฟั่น เฝือ. -
ฟา
แปลว่า : ชื่อผ้าห่มนอนชนิดหนึ่ง ใช้นุ่นหรือสำลีถักเป็นตา ใช้ผ้าหุ้มข้างนอก เรียก ผ้าฟา ผ้าห่มนวม ก็ว่า อย่างว่า คือคู่เจียมปรางค์ฮักฮ่วมฟานางฟ้า (สังข์). -
ฟ่า
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งจำพวกมะเฟือง มีผลกินได้ เรียก หมากฟ่า อย่างว่า มี้ม่วงเฟืองฟ่าส้มไฟค้อหลอดยม (สังข์). -
ฟ้า
แปลว่า : ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่เรียก ฟ้าอากาศ สวรรค์ ก็ว่า อย่างว่า คันผู้ใดอยากขึ้นเมืองฟ้าให้หมั่นทาน (ย่า). -
ฟาก
แปลว่า : ไม้ไผ่ที่สับเป็นซี่ๆ ติดกัน เรียก ฟาก ใช้สำหรับปูเรือนสมัยโบราณ อีกอย่างหนึ่งใช้ปูสำหรับหญิงอยู่ไฟ. -
ฟาก
แปลว่า : ฝั่ง หมายความว่า ฝั่งน้ำ เช่น ฝั่งนี้ เรียกว่า ฟากนี้ ฝั่งนั้น เรียก ฟากนั้น. -
ฟาง
แปลว่า : มัว ตามัวมองไม่เห็นถนัด เรียก ตาฟาง. -
ฟ่าง
แปลว่า : รีบเร่งเกินไปลืมกระทั่งความตาย เรียก ฟ่าง ฟ่างตาย ฟ่างล้มฟ่างตาย ก็ว่า อย่างว่า ฟ่างตายวายแม่นใผเป็นกระด้อ (สังข์) มึงนี้จากล่าวต้านสหาวแง้นฟ่างตาย (กาไก) หนหนีฟ้าวฟ่างตายเลยแล่น ฟ้าฮ่วนเข้าชนป้านทุ่นใจ (ฮุ่ง).