ภาษาอีสานหมวด "ฟ" 51 - 60 จาก 124
-
ฟ้าล่วงบน
แปลว่า : คลื่นพายุเหนือเมฆขึ้นไปพัดแรง เสียงดังครึกโครม เรียก ฟ้าล่วงบน. -
ฟ่าว
แปลว่า : พูดด้วยเสียงแผ่วเบาดุจเสียงกระซิบ เรียก เว้าฟ่าว. -
ฟ้าว
แปลว่า : รีบ ด่วน อย่างว่า การอวนมีเฮียกหามาฟ้าว (กาไก) ฟ้าวบวชฟ้าวสิก ฟ้าวเอาเมียฟ้าวปะ (ภาษิต) ค่าวค่าวดิ้นดิ้นดั่นหิวกระหาย เขาค่อยเฟือแขนขุนฮอดเฮือนทังฟ้าว มาดาย้านกลัวตายดับหน่อ ชักนวดน้าวสองเจ้าจิ่งคืน (ฮุ่ง). -
ฟ้าวฟั่ง
แปลว่า : รีบเร่ง อย่างว่า อันใดเป็นตาหย้ำให้ทำกินฟ้าวฟั่ง อย่าได้นั่งเค้าเม้าคอยถ้าแต่เขา (ย่า). -
ฟ้าฮ้อง
แปลว่า : เสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากอากาศขยายตัวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพราะความร้อนที่เกิดจากฟ้าแลบ เรียก ฟ้าฮ้อง. -
ฟี่ฟี่
แปลว่า : เสียงดังเช่นนั้น เช่น ลมรั่วออกจากรูเล็กๆ เสียงดังฟี่ฟี่. -
ฟึด
แปลว่า : ถูกเขาจับสลัดออกจากมือเรียกว่า ฟึด เช่น คนฟึด งัวฟึด ควายฟึด. -
ฟืน
แปลว่า : ไม้สำหรับใช้เป็นเชื้อไฟ เรียก ฟืน อย่างว่า ไปป่าอย่ามาดาย หาฟืนตายมาแก้งก้นหม้อ (ภาษิต). -
ฟืม
แปลว่า : เครื่องสำหรับทอผ้า มีฟันเป็นซี่ๆ คล้ายหวี สำหรับสอดเส้นด้ายหรือไหม ใช้กระทกให้ประสานกัน เรียก ฟืม อย่างว่า ฟืมซาวห้าขันดีเนื้อถี่ (บ.). -
ฟุน
แปลว่า : โกรธเป็นไฟ อย่างว่า ขมขื่นเขี้ยวเฝือนฮ้ายเคียดฟุน (กาไก) จาระจาเข้มคำฟุนซึกซาก ภูวนาถน้อยใจหวิ้นหว่ากลัว (สังข์) แต่นั้นแหนพากย์ข้อแขกล่าวกวนฟุน มือทวยผมแยกคืนกำทื้น โยธาเที้ยนฝูงขุนเหง้าใมหญ่ ทุกที่ขึ้นเมือห้องดั่งคน (ฮุ่ง).