ภาษาอีสานหมวด "ฟ" 71 - 80 จาก 124
-
เฟือ
แปลว่า : เกาะ พิง อิง อย่างว่า พันธนังกลิ้งกุมกันเฟือลาก (กาไก) เขาก็โซมมือนางค่อยเฟือเมือห้อง ยนยนย้ายแพนแดงเดียระดาษ ฝูงพวกพ้องชมพร้อมพร่ำสงวน (ฮุ่ง). -
เฟือง
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง มีผลเป็นเหลี่ยมๆ เรียก หมากเฟือง มีสองชนิดคือ หมากเฟืองส้มและหมากเฟืองหวาน อย่างว่า มี้ม่วงเฟืองฟ่าส้มไฟค้อหลอดยม (สังข์). -
เฟือง
แปลว่า : ฟาง ฟางข้าวเรียก เฟือง มีเฟืองเข้าเหนียวและเฟืองเข้าจ้าว. -
เฟื้อง
แปลว่า : มาตราเงินโบราณ คือ แปดอัฐเป็นหนึ่งเฟื้อง เฟื้องหนึ่งเท่ากับสิบสองสตางค์. -
เฟือด
แปลว่า : น้ำล้น เรียก น้ำเฟือด อย่างว่า ยั่งยั่งน้ำหน้าเฟือดฟูมแครง อุณโหเวรฮีบฮอมฮมฮ้อน นางจิ่งแจงดูสร้อยสังวาลมุกมาศ แหวนขอดล้อมคำเข้มขอบลาย (ฮุ่ง). -
เฟือดฟาย
แปลว่า : ฟูมฟาย น้ำตาที่ไหลออกจากเบ้าตา เรียก เฟือดฟาย อย่างว่า ชลเนตรย้อยไหลหน้าเฟือดฟาย นางก็อุ้มกอดท้าวหิวไห้เฟือดฟาย (กาไก). -
เฟือนฟ้ง
แปลว่า : กระเด็น ปลิว อย่างว่า คอยเห็นยมนาไหลฟาดฟองเฟือนฟ้ง (สังข์). -
เฟือนฟั่ง
แปลว่า : กระเทือน สะเทือน อย่างว่า เฟือนฟั่งเท้าเถิงน้ำนาคคำ (กาไก). -
เฟือนฟื้น
แปลว่า : กระเด็น อย่างว่า แสงตาวตำหมู่มารเฟือนฟื้น (กาไก). -
เฟือย
แปลว่า : กิ่งไม้ที่จมอยู่ในน้ำเรียก เฟือย อย่างว่า พี่นี้คือดั่งจอกอยู่น้ำฮากหยั่งบ่เถิงดิน ไหลเวินไปเวินมาบ่มีเฟือยค้าง ว่าชิค้างเฟือยฮกกะย้านเพิ่นถาง ว่าชิค้างเฟือยบางกะย้านเพิ่นจูด เลยบ่มีบ่อนค้างไหลเรื่อยอยู่บ่เซา (ผญา) เจียมแต่ไกลนางแท้ทวนเห็นหลายหลาก มีที่ไม้เฟือยฟ้อนลมเกี้ยวกิ่งเกียง (ฮุ่ง).