ภาษาอีสานหมวด "ฟ" 41 - 50 จาก 124
-
ฟ้าเง่าฝน
แปลว่า : อากาศมืดสลัวมองไม่เห็นท้องฟ้าเพราะเมฆบัง มีอาการดุจฝนจะตกเรียก ฟ้าเง่าฝน อย่างว่า เหมือนดั่งฟ้าเปื่อยคว่ำดินพื้นเง่าฝน (กาไก) ฟ้าเง่าเต้าเทวะท้าวด่วนดอม (สังข์). -
ฟาด
แปลว่า : ตีฆ้องเรียก ฟาดฆ้อง อย่างว่า แล้วฟาดฆ้องเตินป่าวเสนา (กาไก) แต่นั้นท้าวกว่าให้ฟาดฆ้องตีป่าวเตินพล (ฮุ่ง) สองโยชน์น้ำตีฟ้งฟาดฟอง (สังข์). -
ฟาดเข้า
แปลว่า : ตีข้าวเปลือกที่ขนมาไว้ในลาน เรียก ฟาดเข้า เคาะเข้า ก็ว่า อย่างว่า ยามฟาดเข้าแล้วทั่วทังลอม เขาก็ขนมากองใส่ในภายเล้า (บ.). -
ฟ้าแดด
แปลว่า : ชื่อเมืองในวรรณคดีอีสานเรื่องผาแดงนางไอ่ คือเมืองฟ้าแดดสงยาง อย่างว่า องค์หลานเหง้าครองเมืองฟ้าแดด (ผาแดง). -
ฟานโตน
แปลว่า : ลิงทะโมนเรียก ฟานโตน อย่างว่า แม้นว่าแหลวหลวงเค้าฟานโตนตัวพี่ (สังข์). -
ฟาน
แปลว่า : อีเก้งเรียกว่า ฟาน อย่างว่า พุ่งพุ่งพร้อมฟานตื่นเต็มดง ฟังยินยูงทองเลยส่งเสียงสูรก้อง ภูธรท้าวธรงโฉมลุกนั่ง ค้อนเฮ่งฆ้องเตินตั้งแต่งครัว (ฮุ่ง) ดงมืดเศร้าฟานโป้งป่าวไพร (กาไก) ฟานกินหมากขามป้อมไปคาคอมั่ง มั่งบ่ขี้สามมื้อกระต่ายตาย (ปัญหา). -
ฟ้าผ่า
แปลว่า : อากาศที่สายฟ้าฟาดลงมาถูกคน ถูกต้นไม้ตาย เรียก ฟ้าผ่า. -
ฟ้าแฝด
แปลว่า : ฟ้าเปลี่ยนสี เกิดจากละอองฝุ่นและควันมีจำนวนมาก ฟ้าจึงเปลี่ยนจากสีเดิมไป อย่างว่า พอเมื่อสุริโยย้ายเถิงแถฟ้าแฝด (สังข์). -
ฟาย
แปลว่า : ชื่อมาตราตวงชนิดหนึ่ง แปดฟายมือเป็นหนึ่งทะนาน ซองมือ ก็ว่า. -
ฟาย
แปลว่า : เอาอุ้งมือตักเรียก ฟาย เอามือเช็ดน้ำตาเรียก ฟายน้ำตา อย่างว่า ผัดแต่ใหญ่มาพอปานนี้บ่ได้ฟายน้ำตาไห้นำไผจักเทื่อ บาดมาพ้อผู้ฮู้มาพ้อชู้ผู้นี้เป็นไข้ก็เล่าหาย (ผญา) เขาก็ประนมนอบนิ้วนบนาถภูธร ปุนกันฟายไหแคเปลี่ยนกันกินเมี้ยน ดีแก่ทินกรหุ้มเขาเขียวลุมล่วง เมื่อนั้นท้าวซึ่มซ้ำความเมี้ยนสั่งแสง (ฮุ่ง).