ภาษาอีสานหมวด "ม" 131 - 140 จาก 860
-
มโหรี
แปลว่า : เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง ประกอบด้วย กลอง ซอ ซุง ปี่ แคน แส่ง ฉิ่ง อย่างว่า มโหรีไค้กลมเสียงต้องติ่ง (กาไก) มโหรีม่วนแม้งยามเศร้าร่วมเหงา (เวส-กลอน). -
มโหสพ
แปลว่า : มหรสพ การเล่นรื่นเริง เรียก มโหสพ มหรสพ ก็ว่า อย่างว่า ยักษ์ยาดได้โดยเมื่อมโหสพ เอานางไปที่ใดบ่มีฮู้ดูนานได้เจ็ดเดือนอันออกมานี้ พี่ท่านเศร้าหมองมั้วหม่นตรอม (สังข์). -
มอ
แปลว่า : หมอดู เรียก หมอมอ หมายถึง หมอดูทุกระดับ ตั้งแต่ หมอหักไม้ หมอคืบ หมอเลขหางหมา หมอกะโป๋ หมอแผ่นผ้า หมอดูดาว รวมเรียก หมอมอ. -
มอ
แปลว่า : เนินดินสูง เช่นรถขึ้นเนินดินสูงเรียก รถขึ้นมอ. -
มอ
แปลว่า : วัว เรียกวัวว่า มอ งัวมอ ก็ว่า ที่เรียกมอคงจะเรียกตามเสียงร้องของมัน. -
ม่อ
แปลว่า : ใกล้ ชิด เรือนใกล้กันเรียก เฮือนม่อ อย่างว่า ก็จิ่งฮ้องเฮียกเอิ้นเฮือนม่อมาเปือง (กาไก) คนใจง่ายเรียก ใจม่อ อย่างว่า นางนี้ทิพยาธรเหล้นหลายทีปองเสพ ใจม่อตื้นเห็นใกล้ม่วนหู เจ้าเอย (สังข์). -
มอก
แปลว่า : กระพี้ กระพี้ที่หุ้มแก่นไม้ทุกชนิดเรียก มอก ไม้มอก ก็ว่า. -
มอก
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง คล้ายต้นโมก เรียก ต้นมอก ต้นยางมอก ก็ว่า. -
มอก
แปลว่า : หมัก เอาข้าวเปลือกไปหมักไว้ให้ออกราก เพื่อจะได้หว่านในนา เรียก มอกเข้าปลูก. -
ม็อกม็อก
แปลว่า : กิ้งก่าตัวเล็กๆ ผงกหัวเรียก กะปอมตอดเงาม็อกม็อก.