ภาษาอีสานหมวด "ว" 61 - 70 จาก 408
-
เวียน
แปลว่า : วน หมุน เช่น เวียนเทียนคือจุดเทียนแล้วเดินเวียนขวารอบพระสถูปเจดีย์ หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อทำการสักการะบูชาในวันเทศกาล รู้สึกมืดหน้าตามัวเพราะลมตีขึ้นเบื้องบนเรียก เวียนหัว พระอาทิตย์จวนจะตก เรียก วันเวียน อย่างว่า พอเมื่อวันเวียนคล้อยคลาสีแสงต่ำ เหมือยเร่งล้นพรมพั้วกาบกระจวน (สังข์) กรรมสนองกรรม เรียก เวียนคอบ อย่างว่า พอเมื่อบุญสนองได้คืนมาเวียนคอบ เมื่อนั้นเฮาฮ่วมห้องสถานแก้วอยู่เสถียร (ฮุ่ง). -
แว
แปลว่า : หลีก เว้น หลีกเว้นไม่เดินตามระเบียบที่พ่อแม่ทำมา เรียก แว อย่างว่า อันหนึ่งย่าชิสอนสั่งให้ปวงลูกหลานเหลน ให้เจ้าเป็นคนดีฮ่ำคลองคูณค้ำ คันชิทำการสร้างอันใดให้ถืกช่อง อยาได้งอเงาะง้องแวเข้าป่าดง (ย่า). -
แว่
แปลว่า : แวะ พัก เยี่ยม การไปเยี่ยมคนที่สนิทกัน เรียก แว่ อย่างว่า แก้วบ่ผัดสามปีเป็นแฮ่ พี่น้องบ่แว่สามปีเป็นเพิ่น (ภาษิต) แม้งหนึ่งเกิงกีบก้ำดอยหว่าแว้นอน (ฮุ่ง) เฮียมก็เห็นสถานห้องเฮืองฮมมาแว่ นางเอย ให้พี่ขอจอดยั้งยามน้อยเพิ่งพา แด่ถ้อน (สังข์). -
แว้
แปลว่า : ด่าง แด่น วัวที่มีจุดด่างอยู่ตรงหน้า เรียก วัวหน้าแว้ คนที่มีปากปิดไม่สนิท เรียก คนปากแว้. -
แวง
แปลว่า : พืชน้ำชนิดหนึ่ง คล้ายต้นกก ลำต้นสามเหลี่ยม เรียก ต้นแวง หอกที่มีรูปสามเหลี่ยมเหมือนต้นแวง เรียก หอกแวง. -
แวง
แปลว่า : รุ่น หนุ่ม ชายที่กำลังแตกเนื้อหนุ่ม เรียก บ่าวแวง หญิงที่กำลังแตกเนื้อสาว เรียก สาวแวง. -
แว่ง
แปลว่า : ไหว ติง ใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไปมา เรียก ปลิวแว่ง. -
แว่งแว่ง
แปลว่า : เร่ง รีบ เดินทางโดยเร่งรีบเปรียบเหมือนลมพัดใบไม้ เรียก แว่งแว่ง อย่างว่า แว่งแว่งข้ามไพรใหญ่สิงขร ทางยาวยานย่อมเขียวทุกมื้อ แม้งหนึ่งเถิงที่บุรีชั้นนครหลวงท้าวซึ่ม เฮือนใหญ่ออระทื้อเฮืองเท้าทั่วนิคม (ฮุ่ง). -
แวด
แปลว่า : ระวัง รักษา ล้อม อย่างว่า เมื่อนั้นยักษ์หมู่ล้านระวังแวดบาบุญ (สังข์) ขอแยกทื้นช้างแกว่งเงยงา ใสพลายแยงข่มชูชนช้าง หลายวันกลั้วคุชสิงห์กวนแก่ อ้ายคว่างอ้อมระวังไว้แวดวัง (ฮุ่ง). -
แวดแวด
แปลว่า : แหวแหว เสียงของคนดุที่เปล่งเสียงดังจนแก้วหูจะแตก เรียก แวดแวดฬ