ภาษาอีสานมาใหม่ 12341 - 12350 จาก 17431
-
ติณะ| ติณ
แปลว่า : หญ้า(ป.) ติณชาติ หญ้า, พืชจำพวกหญ้า อย่างว่า ฝูงหมู่ติณณังหญ้าเครือเขากับก่าย ต้นต่อต้นลำดั้วป่งเขียว(กา). -
ติ้งหลิ้ง
แปลว่า : ใสแจ๋ว, ใสสุด น้ำที่ใสสะอาด ไม่มีสิ่งเจือปน เรียก ใสติ้งหลิ้ง อย่างว่า ไทไกลนี้เจงเลงน้ำแจ่วข่า บ่ท่อใสติ้งหลิ้งไทใกล้น้ำแจ่วขิง(ภาษิต). -
ติงสะ
แปลว่า : สามสิบ (ป.). -
ติ่งติ้น
แปลว่า : จับด้วยมือสองนิ้ว คือนิ้วชี้และนิ้วโป้ การจับด้วยมือสองนิ้วไม่แน่นเรียก จับติ่งติ้น อย่างว่า กูจักจับติ่งติ้นนมไว้บ่วาง(กา). -
ติ่งต้อง
แปลว่า : ลูกกระดิงเล็กและใหญ่ เมื่อลมพัดมากระดิงเล็กเสียงดังติ่ง กระดิงใหญ่เสียงดังต้อง เสียงที่ดังสลับกันเรียก ติ่งต้อง อย่างว่า เสียงติ่งต้องลมเบิกกระดิงดัง(กา). -
ติ่ง
แปลว่า : เนื้อเล็กที่งอกออกจากเนื้อใหญ่เรียก ติ่ง เช่น มือติ่ง ขาติ่ง แขนติ่ง และติ่งมันแกว เป็นต้น. -
ติง
แปลว่า : เคลื่อน, ไหวไปมา ลมพัดใบไม้ไหวไปมา เรียก ติง ตีง ก็ว่า อย่างว่า สองกิ่งแก้วนิทเน่งมีตีง(กา) กกบ่เตื้องตีงตาย ตั้งแต่งา ง่าบ่เหลื้องไปเตื้องตั้งแต่ใบ (บ.). -
ติ
แปลว่า : ตำหนิ, ติเตียน, ทักท้วง, แกล้ง แกล้งพูดเรียก ติเว้า อย่างว่า ช่างมาติแถลงเว้า เอาเลามาปลูก บ่แม่นเชื้อลูกอ้อยกิน ได้กะบ่หวาน ช่างมาติแถลงเว้าตีจอนฟอนเสียดงูเห่า ตีแหลวเสียดไก่น้อย ปลาย่างชิตื่นแมว ช่างมาติแถลงล้มตมบ่มีกะติหมื่น (ภาษิต). -
ตำแย
แปลว่า : หมามุ่ย ชื่อพรรณไม้เถาจำพวกหนึ่ง มีสองชนิด ชนิดใหญ่ฝักแบน ชนิดเล็กฝักกลมเป็นขน ถูกร่างกายคนรู้สึกคันมาก เรียก หมากตำแย. -
ตำยาน
แปลว่า : กำยาน ชื่อพรรณไม้เถาชนิดหนึ่ง เรียก เครือตำยาน มีกลิ่นหอม ใช้เป็นยาและเครื่องอบเสื้อผ้าให้มีกลิ่นหอม.