ภาษาอีสานทั้งหมด 10001 - 10010 จาก 17431
-
หอง
แปลว่า : สูง แหลม กังวาน เสียงสูง เรียก เสียงหอง เช่น เทศน์เวสสันดรทำนองหนึ่ง เรียก นกเขาหอง. -
ห้อง
แปลว่า : แดน ขอบเขต อย่างว่า มาแต่ห้องภูขางเหล็กหล่อ คันว่าแกว่งเงือดชี้มารย้านหย่อนขาม (ฮุ่ง) พลายสารห้องมอระโคดูอาจ ม้ามากเค้าเขาเล่นระวังเวียง (ฮุ่ง). -
หอด
แปลว่า : หิว อย่างว่า ฝูงไพร่ถ้องแถวนอกเงินยาง นั้นเด เยียวท่อควรใจเจียนแจกสูญสองล้ำ กลัวท่อพลบางเบื้องภายเฮาฮามหอด ฮู้เด เจ้ากล่าวซ้ำถามแจ้งซู่คลอง (ฮุ่ง). -
หอน
แปลว่า : หงอน เนื้อที่งอกขึ้นบนหัวไก่ เรียก หอนไก่ ไม้ที่ยาวออกไปทางหัวขวาน เรียก หอนขวาน อย่างว่า บุญหัวบ่เคยได้สังวาลคำพระยานาค ขี้ดินดากติดหัวแต่น้อยหลงเอิ้นว่าหอน (ผญา) หิ้งไก่ผู้หอนเผือกเดือคำ มากิน (ฮุ่ง). -
หอน
แปลว่า : เห่า ร้อง หมาร้องเสียงยาว เรียก หมาหอน อย่างว่า ผ่อเห็นเดือนด่วนแจ้งพ้นพุ่งเขาเขียว พุ้นเยอ ฉายาเฮียงฮ่มดอยดาวซ้าย เหนหอนฮ้องแกวแกวกอรวีกพรายป่าเป้ายูงผู้ส่งเสียง (สังข์) จอมใจห้ามฝูงมารมายโทษ คือดั่งหมาเห่าห้อมหอนบ้าบ่ฟัง (สังข์). -
ห่อน
แปลว่า : ไม่ ใช่ที่ บ่ อย่างว่า ใผห่อนป้านแม่น้ำให้ขาดเขินวัง อันหนึ่งทินกรเฮืองเฮื่อแสงใสแจ้ง ใผปองได้ดูฮุนฮอยยาก ง้อมกล่าวเกลี้ยงกลอนช้อยชอบธรรม (ฮุ่ง) กูก็อธิษฐานแล้วทานตนตามช่าง มึงถ้อน เทื่อนี้กรรมฮอดแล้วรือห้ามห่อนเป็น (สังข์). -
หอบ
แปลว่า : เอาแขนทั้ง ๒ ข้างรวบสิ่งของไป เช่น หอบเข้าหอบของ หอบลูกหอบเต้า หอบฟืน หอบผัก อย่างว่า กับทังวิไชยยักษ์ท้าวอนุชาน้องนาถ มันหอบได้ดอยถิ้มใส่พระองค์ (สังข์) เลยลวดฮอมผืนผ้ามีพันคุบเครื่อง ท้าวหอบอุ้มเอาให้ฮุ่งสาว (ฮุ่ง). -
หอม
แปลว่า : ของหอม ดอกไม้ผลไม้หรือสิ่งที่มีกลิ่นหอม เรียก ของหอม อย่างว่า สะไย่พร้อมพลนอบมัสการ มาลาเลียนทอดทูลจอมเจ้า ฮองฮองหน้าฝูงศรีสาวถ่าว ประดับดอกไม้กวมเกล้าหื่นหอม (สังข์) แม้นว่าเดียรฉานเชื้อภาษาโฉมต่างก็ดี คันว่าได้เกลือกกลั้วกันนั้นหากหอม แม่แล้ว (สังข์). -
หอม
แปลว่า : เป็นหัวหน้า นำพา เป็นหัวหน้าพามา เรียก หอม รวมไพร่พล เรียก หอมพล เมตตาปรานี เรียก หอม ทะนุถนอม เรียก หอม คุ้มครอง เรียก หอม อย่างว่า เจ้าว่าให้แต่งเต้าเถิงแม่นางจอม ขวัญอย่าออนค่อยคงเถิงท้าว บัดนี้ตูก็หอมเมืองไว้ถือนาถ้าแม่ พุ้นดาย ยังไป่มีผู้สร้างเฮือนย้าวอยู่ปุน (ฮุ่ง). -
ห้อม
แปลว่า : ชื่องูชนิดหนึ่ง มีพิษร้ายแรง เรียก งูเห่าห้อม อย่างว่า ชาติที่งูเห่าห้อมโตใหญ่สาระพิษ (ป.).