ภาษาอีสานทั้งหมด 9991 - 10000 จาก 17431
-
หอช่อฟ้า
แปลว่า : พระราชมณเทียรที่มีช่อฟ้าเรียก หอช่อฟ้า อย่างว่า แล้วถ่ายผ้าเสด็จฮอดเฮือนขวาง พลตามประดับคั่งเกยเลียนล้อม วันนั้นพันตาใช้กาเดินบอกข่าว จับอยู่หอช่อฟ้าเวียนเว้าเล่าลา (สังข์). -
หอแต่ง
แปลว่า : หอพระราชพิธี เกี่ยวกับหอที่เจ้าเมืองจะทำพิธีมงคลเกี่ยวกับบ้านเมือง อย่างว่า มีทังสนามหลวงกว้างหอชัยหอแต่ง (ขุนทึง). -
หอผาสาท
แปลว่า : เรือนที่มีหลังคาเป็นยอดแหลม ซึ่งเป็นที่ประทับของพระราชามหากษัตริย์ เรียก หอผาสาท. -
หอลาย
แปลว่า : หอประทับพระราชินี เรียก หอลาย อย่างว่า เดือนสี่เสี้ยงใสสะอาดปลงหงาย บาก็เต็งคำควรสั่งคอนแควนแจ้ง มึงเยียะไปเถิงเจ้าหอลายง้อมม่วน นั้นเนอ บัดนี้น้องอยู่แล้งลืมเข้าห่างเพลา ว่าเนอ (ฮุ่ง). -
หอสิงห์
แปลว่า : หอที่เป็นที่ประทับของพระราชามหากษัตริย์ มีเตียงรูปสิงห์ เรียก หอสิงห์ หอสูง ก็ว่า อย่างว่า แพ่งแพ่งพุ้นเฮียกชื่อเสียงสา ทุงทองเนืองนาคโคมคำไล้ ทันที่เคหาห้องหอสิงห์โฉมสะอาด ประดับแผ่นแก้วคำล้วนเลียบลาย (ฮุ่ง). -
ห้อ
แปลว่า : จีนฮ่อ ชื่อชนชาติจีนเผ่าหนึ่ง เรียก จีนห้อ อย่างว่า นักเผดฮ้ายฝูงหมู่แวนวอนสมคามหายเหือดไปเนียระเนื้อ ทันที่พลหลายเบื้องวีวอห้อแต่ เขาบ่เอื้อดูฮ้ายฮีบหนี (ฮุ่ง). -
ห้อ
แปลว่า : เข็มห้อ ชื่อเข็มชนิดหนึ่ง เรียก เข็มห้อ อย่างว่า แดนปล่องเม้าเถิงข่วงสีทน ดูเฮืองงามแทบเขาเข็มห้อ ยนยนเหลื้อมดวงปรางค์ผาสาท ค้ายชู่ด้านผลข้อขอบลาย (ฮุ่ง) แนวเข็มห้อแสวงหาแต่ปักแส่ว หนามแท่งเพิ่นหากแหลมถ้าไว้ปลายบ่สุ้มก็หากแหลม (ผญา). -
หอก
แปลว่า : อาวุธสำหรับแทงชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะมีด้ามยาว เรียก หอก มีหลายชนิด คือชนิดแฉกเดียว สองแฉก สามแฉก อย่างว่า แต่นั้นหอกก่านปล้องทวยเป่งเป็นแถว เลียนลำฮกฮอดเถิงสถานท้าว ถัดนั้นอาชานัยห้างพวนแฮนายขี่ ช้างเครื่องตั้งเลียนล้อมเลียบทาง (สังข์). -
หอกทวน
แปลว่า : หอกกับทวนเป็นชื่อเดียวกัน หอกก็คือทวน ทวนก็คือหอก อย่างว่า หอกก่านปล้องทวนเป่งเป็นแถว (กา). -
หอกยนต์
แปลว่า : หอกที่ทำให้เป็นเครื่องยนตร์สำหรับยิงแทงศัตรูคู่อาฆาต อย่างว่า ตกแต่งห้างตันท้างหอกยนตร์ (กา).