ภาษาอีสานทั้งหมด 10457 - 10466 จาก 17431
-
อว่าย
แปลว่า : หันกลับ หันหน้ากลับเรียก อว่ายหน้า อย่างว่า เจ้าก็อว่ายหน้าฮ่อต่อวันออกหนบัวระพา (เวส) ตะวันคล้อยลงเรียก อว่าย อย่างว่า มหาเมฆเค้าคะนงเน่งบังบด สุรพาเอียงอว่ายแลงลงไม้ วันนั้นอาทิตย์จรจันทร์แจ้งเตือนสามสัตพีช ฉลูฮูปเนื้อเนาซ้อยชอบยาม (สังข์) -
อวิจี
แปลว่า : อเวจี ชื่อนรกขุมใหญ่ขุมหนึ่ง เรียก อวิจีมหานรก อเวจีนรก ก็ว่า อย่างว่า อันนี้เป็นประโยชน์แท้บังเบียดแสนสัตว์ท่านเอย ฝูงนี้เป็นทางเถิงอเวจีเป่าเชียงเซ็งฮ้อน อันหนึ่งเป็นโจรแจ้งใจฮังฮ้ายแฮ่ง ของท่านเมี้ยนมีเจ้าอย่าชิง ท่านเอย (สังข์). -
อสงไขย
แปลว่า : มากจนนับไม่ได้ อย่างว่า หากแม่นกิญจมาณวิกาผู้คนใบ้บาปหนา ปองนำเจ้าทำเวรหลายชาติ ตราบต่อเท้าลงไหม้แผ่นแดง สัพพัญญูเจ้าองค์ใดมาเกิด บ่ฮ่างเว้นเวรฮ้ายผองเท้าหมื่นอสงข์ (สังข์). -
อสัญกรรม
แปลว่า : ความตาย ข้าราชการชั้นเจ้าพระยาตาย ใช้ว่า ถึงแก่อสัญกรรม (ราชา). -
ก้มซ่วมง่วม
แปลว่า : ก้มจนตัวงองุ้ม -
อสุภกรรมฐาน
แปลว่า : กรรมฐานที่ยึดเอาซากศพเป็นอารมณ์ เพื่อพิจารณาให้เห็นความไม่งาม ความไม่เที่ยงแท้ของสังขารเป็นอารมณ์ (ป.). -
อโหสิกรรม
แปลว่า : กรรมที่เลิกให้ผล การเลิกแล้วต่อกัน การไม่เอาโทษกัน เรียกเพียงคำว่า อโหสิ ก็มี (ป.). -
ออ
แปลว่า : รวมกันเป็นกลุ่ม เช่น ปลาออกันที่หน้าไซหรือหน้าต้อน เรียก ปลาออ ปลาทอ ก็ว่า อย่างว่า เห็นว่าปลาทอต้อนหมายชิตำปลาแดก บาดห่าต้อนเจ้าหลูคูเจ้าฮ้งชิพายข้องปึ่งดัง (กลอน). -
อ้อ
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ลำต้นแข็งเป็นปล้อง ข้างในกลวง มักขึ้นในที่ชื้นแฉะ เรียก ต้นอ้อ. -
ออก
แปลว่า : เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก เป็นคำที่พระภิกษุสามเณรเรียกพ่อแม่ของตน ส่วนผู้อุปถัมภ์บำรุงด้วยภัตตาหารเช้าเพลว่า พ่อออกค้ำ แม่ออกค้ำ เรียกผู้ชายที่เป็นน้องของพ่อแม่ว่า อาวออก เรียกผู้หญิงที่เป็นน้องสาวของพ่อแม่ว่า อาออก อย่างว่า อาวออกเจ้ายังฮ้ายฮู้ว่าดี นั่นเด (สังข์) บัดนี้มาฮอดเจ้าอาออกองค์กษัตริย์ หลานจักพาอาเขียวพรากวังวันนี้ อาข่งปุนปองเมี้ยนประดับไวแวนเถี่ยว จริงเถิ้น ยาอยู่ช้าเยียวย้านห่างทาง (สังข์).