ภาษาอีสานทั้งหมด 7301 - 7310 จาก 17431
-
พิฑูรย์
แปลว่า : ชื่อพลอยชนิดหนึ่ง มีสีเขียว มีน้ำเป็นรุ้งกลอกไปมา เรียก แก้วพิฑูรย์ ไพฑูรย์ ก็ว่า อย่างว่า ที่นั้นมีบ่อแก้วเดียระดาษโดยทราย เป็นเปลวลุกฮุ่งสีแสงแจ้ง มีทังมรกตพร้อมพิฑูรย์ทำมะราช มณีโชติพร้อมพิลาเล้มลูกงาม (สังข์). -
พิณ
แปลว่า : ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสายสำหรับดีด เรียก พิณ (ป.ส. วีณา) อย่างว่า เนืองนันล้นตะโพนพิณนันแส่ง (กาไก) ฟังยินตุริยาตรย้ายกลองฆ้องกล่อมสังข์ พิณพาทย์ไค้แคนขลุ่ยขานซอ แตรสังข์สูรกล่อมพิณโพนโล้ (สังข์) ฟังยินซุงซอไค้พิณระบำขับเสพ ค้อมมุ่งเมี้ยนกลัวใกล้แกว่งวี (สังข์). -
พิณพาทย์
แปลว่า : เครื่องประโคมชนิดหนึ่ง มี ๕ อย่าง คือ ตะโพน ปี่ ฆ้องวง ระนาด กลอง เรียก พิณพาทย์ ปี่พาทย์ ก็ว่า อย่างว่า ฝูงเคยเหล้นตีตะโพนพิณพาทย์ ขับแข่งฮ้องโคลงฟ้ากาพย์สาร (สังข์). -
พิทยาธร
แปลว่า : ผู้ทรงวิทยาเรียก พิทยาธร พระยาธร ทิพยาธร ก็ว่า อย่างว่า ยามนั้นพระยาธรเถ้ามาชมดวงดอก (สังข์). -
พิดาน
แปลว่า : เพดาน (ป. ส. วิตาน) อย่างว่า กางพิดานผ่านกลางเป็นห้อง (สังข์) ค่อยอยู่ดีเยอ พิดานกั้งทางเทิงมุงมาศ กูเอย (ขูลู). -
พิทูร
แปลว่า : ฉลาด รอบรู้ชำนาญ. -
พินัยกรรม
แปลว่า : หนังสือมอบมรดกที่ทำไว้ก่อนตาย. -
พิบาก
แปลว่า : ผล ยากเย็น (ป.ส. วิปาก). -
พิบุล
แปลว่า : กว้างขวาง มาก พิบูล ก็ว่า (ป.ส. วิปุล). -
พิภพ
แปลว่า : โลก ทรัพย์สมบัติ (ป. วิภว).