ภาษาอีสานหมวด "ก" 1181 - 1190 จาก 1872
-
กาสะเยีย
แปลว่า : เครื่องสำหรับวางหนังสือใบลานชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้กลมแปดอันร้อยด้วยเชือกไขว้กัน เวลานำหนังสือใบลานไปเรียน จะวางหนังสือใบลานลงบน เรียก กาสะเยีย ขากะเยีย ขาสะเยีย ก็ว่า. -
กาสา
แปลว่า : ผ้าห่ม. -
กาสาว์
แปลว่า : ผ้าย้อมฝาด, ผ้าห่มหรือผ้าย้อมฝาดเรียก ผ้ากาสาว์ ว่า ผ้าห่มที่พระสงฆ์ใช้ก็เรียก ผ้ากาสาว์ อย่างว่า สนมหนุ่มฮ้างฮามฮูปเร็งโญ ฮามเฮียงฮ้างทวายทาจันทน์อ่อน ฮามเผื่ยนผ้ากาสาว์อิ้งลูบองค์ (สังข์). -
กาหลง
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ใบมนและใหญ่ ดอกสีแดง เรียก ต้นกาหลง ต้นจาน ก็ว่า. -
กาหลง
แปลว่า : ชื่อนครหลวงของลาวแต่โบราณ เมื่อลาวมาตั้งอยู่สิบสองปันนาเป็นที่ประทับของขุนลอหรือแถนลอ คือนครเชียงรุ้งปัจจุบัน อย่างว่า พระบาทท้าวล้านโลกแถนลอ ธรรม์ยำกินกาหลงอยู่เกษิมยูสร้าง ทุกไทพร้อมขุนแถนเลยกล่าว วอนพระน้าลงพร้อมไพร่พล (ฮุ่ง). -
กำ
แปลว่า : ซี่ ซี่ล้อรถเรียก กำรถ ซี่ล้อเกวียนเรียก กำเกวียน. -
กำ
แปลว่า : หลอดไม้ซางสำหรับดูดเหล้าโทเรียก กำ. -
กำ
แปลว่า : ลักษณะนามบอกสิ่งของ เช่นข้าว หนึ่งกำ สองกำ สามกำ สี่กำ ห้ากำ. -
กำ
แปลว่า : งอนิ้วมือเข้าจดอุ้งมือ เรียก กำ กำ เต็มมือพอดี เรียก กำคัด กำเต็มมือแต่ไม่รอบ เรียก กำง้าง กำไม่หุ้ม ขาดอยู่ประมาณสองนิ้วมือ เรียก กำลา กำยะ ก็ว่า. -
ก่ำ
แปลว่า : ข้าวเหนียวดำ เข้าเหนียวดำเรียก เข้าก่ำ ข้าวชนิดนี้ทำข้าวต้มเรียก เข้าต้มก่ำ ทำขนมเรียก เข้าหนมก่ำ.