ภาษาอีสานหมวด "ก" 931 - 940 จาก 1872
-
กะบั้ง
แปลว่า : กระบอกไม้ไผ่ทำไว้สำหรับตักน้ำ หรือใส่สิ่งของต่างๆ ใส่พริกเรียก บั้งหมากพริก ใส่เกลือเรียก บั้งเกลือ ใส่งาเรียก บั้งงา ใส่แจ่วเรียก บั้งแจ่ว. -
กะบั้ง
แปลว่า : เสื้อแขนสั้นชนิดหนึ่งของผู้ชายไม่มีกระดุม หลุมคอกว้าง เวลานุ่งสวมลงมาจากทางหัว เรียก เสื้อกะบั้ง. -
กะบัด
แปลว่า : ฉ้อ, โกง, ปกปิด การฉ้อโกงเอาทรัพย์สินเรียก กะบัด ตระบัด ก็ว่า. -
กะบัว
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่ง มีสีขาว ตัวใหญ่ หากินปลาตามหนองหรือบึง เรียก นกกะบัว. -
กะบา
แปลว่า : นกตีทอง ชื่อนกชนิดหนึ่งเรียก นก กะบา อย่างว่า กะบาแตดแต้ฟานโป้งกระต่ายดง (เวส-กลอน). -
กะบา
แปลว่า : ชื่องูมีพิษชนิดหนึ่ง เรียก งูเพากะบา งูคอกะบา ก็ว่า. -
กะบา
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้พุ่มชนิดหนึ่งใบสีหม่น ใช้ทำยาได้ เรียก ต้นกะบา ต้นตองหมอง ต้นตังหมอง ก็ว่า. -
กะบาท
แปลว่า : เป็นคำแทนชื่อของตนเองเวลาที่ใภ้เขยพูดกับเจ้าโคตร ปู่ย่า ตายาย. -
กะบาย
แปลว่า : ชื่อภาชนะไม้ขุดชนิดหนึ่งมีลักษณะกลมแบน มีเดือยสำหรับจับ ใช้หย่งข้าวเหนียวเวลานึ่งสุกแล้วเรียก กะบาย กะโบม โบมส่ายเข้า ก็ว่า. -
กะบาล
แปลว่า : กระดูกหัว กระดูกหัวเรียก กะบาลหัว อย่างว่า มีฮ่างเฮาเห็งข้ามกะบาลหัวสูไต่ ไปรือ (สังข์).