ภาษาอีสานหมวด "ค" 261 - 270 จาก 975
-
คอน
แปลว่า : กิ่งไม้ที่นกหรือไก่จับ เรียก คอน อย่างว่า นกเขาเข้าอยู่ตุ้มเหงาหง่วมทนทุกข์ แม่นชิงอยคอนเงินคอนคำก็บ่ลืมคอนไม้ (กลอน). -
คอน
แปลว่า : การใช้ไม้คานหาบของปลายข้างหนึ่งมีสิ่งของ อีกข้างหนึ่งไม่มี ลักษณะเช่นนี้เรียก คอน ต่างกับหาบ เพราะหาบมีสิ่งของทั้งสองข้าง อย่างว่า หาบดีกว่าคอน นอนดีกว่านั่ง (ภาษิต) -
ค่อน
แปลว่า : ร้องส่งเสียง นกที่ร้องเสียงยาวติดกันเป็นช่วงยาว เรียก ฮ้องค่อน อย่างว่า ใกล้ฮุ่งเช้าชะนีค่อนขานเสียง, ผ่อเห็นสุรภาพ้นภูคำเค้าค่อน พุ้นเยอ, สักกุณาเค้างอยคอนฮ้องค่อน (สังข์). -
ค่อน
แปลว่า : ติง ไหว เมื่อลมพัดต้นไม้จะไหวติง ต้นไม้ไหวติงเรียก ไม้ค่อน อย่างว่า ไม้ค่อนเพื่อลมออน ลมออนพัดกิ่งสร้อย คอนคอนใจต่ำต้อย คำน้อยใผบ่เห็นเจ้าเอย (ฮุ่ง). -
ค่อน
แปลว่า : ตัด ทอน การตัดไม้ให้เป็นท่อนๆ เรียก ค่อน เช่น ค่อนอ้อย ค่อนไม้ไผ่ ค่อนฟืน เป็นต้น. -
ค้อน
แปลว่า : ชื่อไม้สำหรับใช้ตีเรียก ค้อน เช่น ค้อนตะพด ค้อนตีกลอง อย่างว่า ทรงเดชเขี้ยวกำค้อนครอบงำ (กา) บาเล่าทวายธนูแก้วปืนยำยืนผ่อ จิตตะยักษ์ฮู้คึงค้อนแล่นเถิง (สังข์). -
ค้อนกลอง
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง หัวใช้กินและทำยาได้ เรียก ไม้ค้อนกลอง. -
ค้อนกะแต
แปลว่า : ข้าวเย็นใต้ ชื่อยาสมุนไพรชนิดเป็นหัว เอาหัวไปทำยาได้หลายอย่างเรียก ยาหัวค้อนกะแต. -
คอนคอน
แปลว่า : คราว ครั้ง บางที อย่างว่า หลิงเห็นดาวดาดเหลื้อมแฝงฝ่ายบัวระพา คอนคอนเป็นดั่งหนาวจักไข้ เทื่อนี้บุบผาเผี้ยนปลงเลียนลานดอก สาวบ่าวผ้งชมฟ้าใคร่เห็น (ฮุ่ง). -
ค้อนซ้อ
แปลว่า : ค้อนตอกตะปูชนิดทำด้วยเหล็ก มีด้าม ใช้ตอกตะปู เรียก ค้อนซ้อ.