ภาษาอีสานหมวด "ค" 591 - 600 จาก 975
-
แค่ง
แปลว่า : แข้ง ขาด้านหน้าตั้งแต่เข่าลงไปถึงข้อเท้า เรียก แค่ง แข้งตอนที่คอดเหนือตุ่มฆ้อง (ตาตุ่ม) เรียก แค่งกิ่ว ปลีน่อง เรียก บีแค่ง อย่างว่า แขนขาโขแค่งโงงอแง้น บ่ได้แสนแพนหน้าโสภาคือเก่า ยามเมื่อเถ้าแก่แล้ว แนวนี้ซู่คน นั้นแล้ว (ย่า). -
แค้ง
แปลว่า : มะเขือพวง เรียก หมากแค้ง ตระกูลเดียวกับมะเขือ แต่ลูกเล็กกว่า ลูกเป็นพวงๆ ต้นหนึ่งมีหลายพวง ใช้กินเป็นอาหารได้ มีหลายชนิด คือ หมากแค้งขม หมากแค้งขาว หมากแค้งสะเภา หมากแค้งเครือ. -
แค่งม้อน
แปลว่า : แคร่ไม้ไผ่ที่ทำเป็นชั้นๆ สำหรับวางกระด้ง เลี้ยงไหมเรียก แค่งม้อน. -
แค่งฮั้ว
แปลว่า : รั้ว รั้วที่ล้อมด้วยเรียวหนามหรือไม้ ป้องกันวัวควายไม่ให้เข้าไปกินพืชในสวน เรียก แค่งฮั้ว อย่างว่า อย่าได้หม้นแค่งฮั้ว เฮียวไม้ซิแดกตา (ย่า). -
แคน
แปลว่า : ไม้ตะเคียน ไม้ตะเคียนเรียก ไม้แคน ไม้แคนเป็นไม้เนื้อแข็งใช้ทำเครื่องเรือนและเครื่องใช้ภายในบ้านเรือนดี. -
แคน
แปลว่า : เครื่องดนตรีประเภทเป่า ทำด้วยไม้ซาง ไม้ซางเป็นตระกูลไม้ไผ่ มีลิ้นอยู่ตรงกลาง ฝังเรียงประกบกันในเต้า ใช้เป่าประสานเสียงหมอลำ ใช้ประสานเสียงดนตรีได้ทุกชนิด แคนเป็นเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้ง จะหาเสียงดนตรีประเภทไหนเสมอเหมือนได้ยาก เสียงแคนบ่งบอกถึงเชื้อชาติ. -
แค้น
แปลว่า : ติดขัด คับใจ คับใจเรียก แค้น อย่างว่า รื้อจักเยื้อนยากได้พอยีบยาบเดียวหนึ่งนั้น พอเมื่อสุรภาพพานพาดดอยดนแจ้ง กุมภัณฑ์แค้นเคืองมโนค้อยคั่ง รือจักใช้แอ่วอ้วนโอมน้องก็ใช่การ (สังข์). -
แคบ
แปลว่า : ไม่กว้าง เรือนไม่กว้างเรียก เรือนแคบ ใจไม่เผื่อแผ่เรียก ใจแคบ อย่างว่า คนใจทรามอย่าเอาเป็นแบบ คนใจแคบอย่าได้เป็นฝูง คนใจสูงจั่งย่างนำก้น (กาพย์ปู่). -
แคบแค
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่ง หากินปลาตามบึงหรือหนอง ลอยเป็นฝูงๆ เรียก นกแคบแค นกแขบแค คับแค ก็ว่า. -
แคม
แปลว่า : ขอบ ข้าง ริม ข้างทางเรียก แคมทาง อย่างว่า พวกหนึ่งปลูกกล้วยอ้อยประดับจิ่มแคมทาง ดูตระการงามดั่งสวนสวรรคืฟ้า (สังข์).