ภาษาอีสานหมวด "ค" 611 - 620 จาก 975
-
แคว้ง
แปลว่า : มะเขือพวงที่เป็นเถา เรียก หมากแคว้งเครือ. -
แคว้ง
แปลว่า : ช้อนปลาหรือกุ้ง การเอาสวิงหรือตะแกรงช้อนปลาหรือกุ้ง เรียก แคว้ง แค้ง ก็ว่า. -
แควน
แปลว่า : ลำบาก ตรากตรำ อย่างว่า แม้นว่าแสนฮ้องไห้ก็หากแควนดาย (เวส). -
แค้วแน้ว
แปลว่า : สิ่งที่เล้ก ยาวและเหยียดไปเรียก เหยีนดแค้วแน้ว เช่น ตายอย่างเขียดเหยียดแค้วแน้ว. -
แคะ
แปลว่า : ไม่เชื่อง วัวที่ฝึกแล้วไม่เชื่อง เวลาจับเข้าเทียมเกวียน มันจะสลัดแอก หรือควายที่ฝึกแล้วเวลาเข้าเทียมไถมันจะสลัดแอก เรียก งัวควายแคะ. -
แคะ
แปลว่า : แทะ แกะ เอาไม้แทะขี้หูเรียก แคะขี้หู แกะบาดแผลเรียก แคะขี้บาด. -
แคะแยะ
แปลว่า : อาการที่กบหรือเขียดตัวเล้กๆ เต้นไป เรียก เต้นแคะแยะ เคาะเยาะแคะแยะ ก็ว่า ถ้าตัวใหญ่เรียก เต้นโคะโยะ โคะโยะเคะเยะ ก็ว่า. -
โค
แปลว่า : วัว ชื่อสัตว์เลี้ยงจำพวกหนึ่ง ใช้สำหรับลากเกวียน เรียก โค งัว ก็ว่า อย่างว่า ค่อยอยู่ดีเยอ ฮูปเครื่องปั้นทุกสิ่งแสนสัตว์ สักกุณานกไก่กาแกมฮุ้ง โคคณาพร้อมมหิงสาเมยมั่ง คับคั่งถ้วนอินทร์ฟ้าหล่อแปลง (เวส-กลอน). -
โค
แปลว่า : เครือ ชายหรือหญิงที่กำลังแตกเนื้อหนุ่มสาว เสียงจะแตกเป็นเสียงเป็ด เสียงที่แตกเรียก เสียงเครือ เสียงโค ก็ว่า แคนที่เสียงแตกเป่าแล้วฟังไม่ไพเราะเรียก แคนโค. -
โคก
แปลว่า : ที่เนิน ที่สูง ที่เนินที่สูงเรียก โคก โคกที่เต็มไปด้วยหินแร่ เรียก โคกหีนแฮ่ โคกที่เต็มไปด้วยต้นจิกต้นฮัง เรียก ป่าจิกป่าฮัง อย่างว่า โคกป่าจิกมาบังหลังโคกป่าฮังมาบังหน้า พราหมณาน้ำตาหลั่ง คึดห่วงหลังห่วงหน้าน้ำตาย้อยย่าวลง (เวส-กลอน).