ภาษาอีสานหมวด "จ" 71 - 80 จาก 719
-
จรรยา
แปลว่า : ความประพฤติ กิริยาที่ควรประพฤติในหมู่ในคณะ (ส.). -
จรืก
แปลว่า : จาริก เดินไป โคจรไป อย่างว่า คือดั่งจันทร์จรืกฟ้าเป็นคู่สุริโย (ลึบ). -
จ๊วก
แปลว่า : อาการพุ่งออกมาอย่างแรงของน้ำจากกระบอกไม้ไผ่. -
จวกพวก
แปลว่า : ล้มกองกัน เช่น เด็กจำนวนมากล้มกองกัน เรียก ล้มจวกพวก. -
จวง
แปลว่า : เทพทาโร ชื่อพรรณไม้กลิ่นหอมชนิดหนึ่ง ชื่อ จวงหอม อย่างว่า ดีท่อลมเปล่งพร้าว พัดยอดจวงทอง เฮืองเฮืองดาวเดี่ยวนางนอนชู้ เหมือยนองฝั้นหลายหลึมทุกหมู่คือฮูปช้างใชชู้เผ่นโขง (ฮุ่ง). -
จ่วงล่วง
แปลว่า : แกงที่ใส่น้ำมากจนมองเห็นเงาเรียก แกงใสจ่วงล่วง. -
จ้วงหล้าง
แปลว่า : มีเสียงดังอย่างนั้น เช่น เขย่าน้ำในกระบอกไม้ไผ่ เสียงดัง จ้วงหล้าง. -
จ้วด
แปลว่า : เผาเหล็กให้แดงแล้วจุ่มลงในน้ำดัง จ้วด ถ้าเป็นเหล็กขนาดเล็กเสียงดังจ้อด. -
จ้วดทวด
แปลว่า : เหล็กแหลม หรือไม้แก่นที่เสี้ยมปลายให้แหลม ตั้งเรียงรายกันเรียก ชันจ้วดทวด. -
จวน
แปลว่า : พบเห็นเรียก จวนพ้อ พบปะเรียก จวนพ้อ ถึงคราวถึงเวลาเรียกจวบ เพิ่งได้พบเรียก จวบ อย่างว่า กำพร้าซากจวบนม ผีเผดจวบเข้าสาก (ภาษิต) จวบเมื่อฟ้าสว่างแจ้งเบยเบิกบัวระพา พุ้นเยอ พระพายพานตอมโง่นงามคือช้าง (สังข์)