ภาษาอีสานหมวด "ด" 61 - 70 จาก 448
-
ดอก
แปลว่า : ขาว เช่น วัวหางขาวเรียก งัวหางดอก คนผมขาวเรียก คนหัวดอก. -
ดอก
แปลว่า : เป็นคำใช้ท้ายประโยคคำพูด เช่น บ่แม่นดอก แบ่กินดอก บ่ไปดอก เฮ็ดบ่เฮ็ดกะบ่เป็นหยังดอก. -
ดอก
แปลว่า : เปล่าๆ เช่น เป็นทิตย์เป็นจารย์ก็เป็นดายดอก ไม่สมศักดิ์ศรี กินอาหารไม่มีกับ เรียก กินดายดอก กินในดอก ก็ว่า. -
ดอกซ้อน
แปลว่า : ดอกมะลิ ดอกมะลิเรียก ดอกซ้อน อย่างว่า เจ้าสังปลุกดอกช้อนชอนดอกบัวบก กกบ่ทันฝังแหน้นสังมาจีจูมดอก ฮากบ่ทันหยั่งพื้นสังมาปลิ้นป่งใบ (ผญา). -
ดอง
แปลว่า : ส่วนที่แข็งหุ้มหลังสัตว์ เรียก ดอง เช่น ดองเต่า ดองกะปู ดองปลาฝา. -
ดอง
แปลว่า : การสมสู่อยู่ร่วมกันของชายหญิง เรียก การกินดอง. -
ดอง
แปลว่า : แช่ หมัก แช่หรือหมักผักหรือผลไม้ในน้ำส้มและเกลือ เรียก ดองผัก คั้นสมผัก ดองหมากไม้ ก็ว่า. -
ด่อง
แปลว่า : ฟอก ฟอกไหมด้วยน้ำด่าง เรียก ด่องไหม. -
ด่องด่อง
แปลว่า : อาการกระโดดสูงของสัตว์ตัวเล็กๆ เช่น กบ เขียด เรียก กบเขียดเต้นด่องด่อง. -
ด้องแด้ง
แปลว่า : อาการที่คนผอมเดินคดไปคดมาเรียก ย่างด้องแด้ง อย่างว่า เจ้าด้องแด้งขึ้นหมากแน่งคือชิไว (บ.).