ภาษาอีสานหมวด "ล" 331 - 340 จาก 601
-
เลิ่ม
แปลว่า : สถานที่ลาดเอียงพอประมาณ เรียก ที่เลลิ่ม. -
เลิศ
แปลว่า : ประเสริฐ ดี ดียิ่ง อย่างว่า ยังมีภูชัยท้าวนันทเศรษฐีหลวง ดาดีตกแต่งทานทุกมื้อ เจ็ดสาวเชื้อกุมารีลูกมิ่ง งามเลิศเล้มเล็งเผี้ยนผ่องผิว (สังข์). -
เลียง
แปลว่า : เอาผึ้งขางไฟแล้วปั้นเป็นแผ่นเรียก เลียงเผิ้ง ผึ้งที่ปั้นเป็นแผ่น เรียก เปี่ยงเผิ้ง เอาผึ้งไปอังไฟเรียก พ่างเผิ้ง อย่างว่า ตามช่างไว้มันปลูกเป็นหลัก ว่าจักขืนคำรือห่อนเป็นปางนี้ เมื่อนั้นกุมภัณฑ์น้าวถนอมนางในอาสน์ คือคู่ไฟพ่างเผิ้งผายใกล้ล่ามไหล แท้แล้ว (สังข์). -
เลียน
แปลว่า : ต้นไม้ที่ขึ้นเรียงรายกันเรียก เลียน อย่างว่า ถักถั่นไม้ต้นก่อเลียนกอ ยอเลียนลำเหมือดคนเลียต้น (กลอน) หลิงล่ำไม้ลำเลี้ยนปาเลียน (กา). -
เลี่ยน
แปลว่า : กลิ้งหรือหมุน เรียก เลี่ยน เช่น เลี่ยนหมากกลิ้ง เลี่ยนล้อรถ. -
เลี้ยน
แปลว่า : หมด เกลี้ยง ปัดกวาดให้สะอาดหมดจด เรียก เลี้ยน เกลี้ยง ก็ว่า. -
เลียนซะล้าย
แปลว่า : เรียงเป็นแถวยาว เรียก เลียนซะล้าย เลียนซ้ายล้าย อย่างว่า ภายบนบังฮูปพรหมเลียนซะล้าย (กา) -
เลียนล้ม
แปลว่า : ล้มเรียงรายกัน เรียก เลียนล้ม อย่างว่า เซซวนทับท่าวลงเลียนล้ม (กา). -
เลียนล้อม
แปลว่า : เรียงรายกันเรียก เลียนล้อม อย่างว่า ภูเขาขำเลียบลำเลียนล้อม (กา). -
เลียบเมือง
แปลว่า : เสด็จรอบเมือง เรียก เลียบเมือง การเสด็จเลียบเมืองเป็นประเพณีของพระเจ้าแผ่นดินสมัยโบราณถือเป็นพระราชกรณียกิจ เพราะจะได้ตรวจดูไพร่ฟ้าประชาชนว่ามีความทุกข์สุขอย่างไร.