ภาษาอีสานหมวด "ว" 101 - 110 จาก 408
-
วอน
แปลว่า : พยับแดด ประกายแดด แสงแดดที่กล้าปรากฏเป็นรูป อย่างว่า เทียวทางท่งแดดวอน เทียวทางดอนแดดไหม้ ให้ถกขาไวไวฮีบฟ้าวหาฮ่ม (กลอน). -
วอน
แปลว่า : กระสัน อย่างว่า พาเพื่อนเหล้นไพรกว้างสว่างวอน (สังข์). -
วอน
แปลว่า : เฝ้าขอ ร่ำขอ ขอด้วยอาการร่ำไร เรียก วอน อย่างว่า ขอวอนให้ภูมีไลโทษ โผดข้าน้อยคราวนี้เทื่อเดียว แด่ถ้อน (กลอน) ฟังยินขีณีเอิ้นตามบาวีว่อน มันก็วอนจ้อยจ้อยเสียงน้อยแอ่ววอน (สังข์) ดีแก่ยูงสูรฮ้องเสียงวอนในเถื่อน เอื้อยมุ่งซ้ำแถมถ้อยกล่าวกลอน (ฮุ่ง). -
วะ
แปลว่า : ต่อท้ายประโยคคำถาม เช่น กินเข้ากับหยังวะ สูชิไปใสวะ เป็นต้น. -
วะ
แปลว่า : เว้น ว่าง เปิดทางให้ อย่างว่า ทันทังเถ้าใส่ฟ้าทังท่านอาวลำ เมืองหลวงเขาตื่มนันเนืองให้ เขาก็ซำลวาผ้ายเฮวถองเถิงราช วะหว่างไว้ปุนถ้าแขกเมือง (ฮุ่ง). -
วักวัก
แปลว่า : อาการที่เด็กสั่นเพราะความหนาว -
วัง
แปลว่า : ที่อยู่ของเจ้านาย เรียก วัง อย่างว่า ดีท่อความเฮืองเท้าเทวีพระแม่ ในข่วงคุ้มวังกว้างกล่าวนัน (สังข์) แต่นั้นเขาก็ลุกพรากท้าวเลยเลิกทังอาย ผันลวาฝืนออกเวียงวังกว้าง กลายหนห้องหอสูงอั้วค่า เหลียวผ่อเจ้าแพงล้านแต่ไกล (ฮุ่ง). -
วัง
แปลว่า : บริเวณน้ำลึก เรียก วัง อย่างว่า แม้งหนึ่งเถิงที่ห้วยเหวตาดครำหลวง วังยาวทบทั่งหีนเหวก้อน พะลานเพียงพื้นคนเคยพักเพิ่ง ที่นั้นเขาก่อกว้านประถมเถ้าชั่วลาง (สังข์). -
วั่งวอน
แปลว่า : วังเวงใจ อย่างว่า มัดแม่งถ้อยใจน้อยวั่งวอน (สังข์) ฮุ่งค่ำเช้าใจวั่งวอนกระสัน (สังข์). -
วั่งเว
แปลว่า : ลังเล รู้สึกห่วงหน้าพะวงหลังเรียก วั่งเว อย่างว่า อย่าให้เขินที่ช้อนหลังหน้าวั่งเว (กาไก) กระวนกระวายใจ เรียก วังเว อย่างว่า แม่น้ำกว้างต่อกว้างคาค้างวั่งเว (กาไก).