ภาษาอีสานหมวด "ว" 91 - 100 จาก 408
-
วนัส
แปลว่า : ป่า (ป.ส.). -
วนิดา
แปลว่า : หญิง หญิงสาว (ป.ส. วนิตา). -
วเนจร
แปลว่า : คนเที่ยวป่า พรานป่า อย่างว่า คนฮ้ายคว่าพิทาธร พเนจรเดินป่าไม้เข้าใกล้แล้วกล่าวมายา หลิงสองตากวักวาดยิกคิ้วฟาดเนืองนัน แม้นว่านางกระทำการฉันใดใผกะบ่มีฮู้ แม่นว่านางเหล้นชู้ไผกะบ่มีเห็น บัดนี้นางมาคว่ากังวลอยู่แจ้วแจ้ว ให้หาลูกแก้วว่าเสียดายเด (สังข์). -
วรรณ
แปลว่า : สี เช่น สีขาว สีแดง ผิวพรรณ เช่น มีวรรณะหยาบ ละเอียด ชาติชั้น ในสังคมฮินดูแบ่งคนเป็น ๔ วรรณะ คือ กษัตริย์ พราหมณ์ แพทย์ ศูทร อย่างว่า เล็งช่องชั้นมุงมาศมโนฮม ปุนดาวเดียระดาษคือดวงฟ้า ผานผานเพี้ยงมุณเทียรเทวราช แก้วก่อล้อมวรรณเข้มข่ายกระดิง (สังข์). -
วรรณกรรม
แปลว่า : งานหนังสือ. -
วรุณ
แปลว่า : พระพิรุณ เทวดาแห่งน้ำ เทวดาแห่งฝน (ส.) ชื่อยักษ์ตนหนึ่งในวรรณคดีเรื่องสังข์ศิลป์ชัยว่า วรุณยักษ์ อย่างว่า เมื่อนั้นกันดารต้านคำขีนแข็งขนาด วรุณยักษ์ผู้ลือล้ำแม่นกู นี้แล้ว ในเขตด้าวแดนด่านเขาขวาง ตัวใดเดินมาพบขาดชิวังมีม้ม มึงนี้ชายเดียวน้อยเดินใดมาฮอด กูนี้บ่อาจจักปล่อยพ้นหนีลี้หลีกตาย ท่านเอย (สังข์). -
วรุณนาค
แปลว่า : นาคเป็นใหญ่ในเมืองบาดาล เรียก วรุณนาค อย่างว่า ฟังยินฟ้าสนั่นน้าวเบยเบิกบูรพา พุ้นเยอ นับแต่วรุณราชลงลาไท้ พระก็หอมพลผ้ายเวหาหลายหลั่น มโนนาถไท้ทวงฝั้นฝ่ายหลัง (สังข์). -
วสี
แปลว่า : ผู้ชำนะตนเอง ผู้สำรวมอินทรีย์ ผู้ตัดกิเลส ผู้ชำนาญ (ป.). -
วองแวง
แปลว่า : คนที่มีจิตใจไม่มั้นคง แสดงอาการดุจลิง เรียก วองแวง อย่างว่า นางนี้ใจวองแวงยาดกันกินช้าง (สังข์). -
ว่องโหว้
แปลว่า : ฟันที่หลุดออกเป็นช่องโหว่ เรียก แข้วว่องโหว้ อย่างว่า ใจบาปเบื้องบุญบ่มันสงวน คนนองในเป็งจาลกล่าวมันมาอ้าง ยามเมื่อเทียวทางแท้คอยคือม้าปล่อย ทวารว่องโหว้ขาวล้านเดิ่นแดง (สังข์).