ภาษาอีสานหมวด "ห" 821 - 830 จาก 1363
-
โหน
แปลว่า : ยื่นออก นูนออก การนูนออกมา เรียก โหน อย่างว่า มันสวดคอบมันโหน มันโนคอบมันใหญ่ (ภาษิต). -
โหน้ง
แปลว่า : ไม่ชัด เพี้ยน แปร่ง พูดแปร่ง เรียก เว้าโหน้ง เว้าเสียงเอกเป็นเสียงโท. -
โหม่ง
แปลว่า : เสียงดังเช่นนั้น เช่น เสียงตีฆ้องขนาดกลาง ดังโหม่งโหม่ง. -
โหม้ง
แปลว่า : เอาหัวรับตะกร้อหรือฟุตบอล เรียก โหม้งตะกร้อ โหม้งฟุตบอล. -
โหยก
แปลว่า : สูงมาก คนสูงมาก เรียก สูงโหยก สูงโขกโหยก ก็ว่า. -
โหยะ
แปลว่า : ขยับตัวขึ้นลง เรียก โหยะ โหยะโหย่งโย้ ก็ว่า. -
โหร
แปลว่า : หมอดู คนโบราณเรียกหมอดูว่า หมอหูฮา หมอหูฮาก็คือหมอโหรนั่นเอง อย่างว่า พระบาทให้กล่าวแก้กลอนเหตุสามกษัตริย์ ทังตาขวาขอบบนตีงเต้น เมื่อนั้นโหรคูณได้ทันทีทูลราช ฮ้อยที่อินทร์สั่งใช้มาต้านเล่าลาง แลนอ (สังข์). -
โหรา
แปลว่า : โหร หมอดู. -
โหราจารย์
แปลว่า : ผู้ชำนาญทางวิชาโหร. -
โหราศาสตร์
แปลว่า : วิชาว่าด้วยการดูหมอ.