ภาษาอีสานหมวด "ฮ" 141 - 150 จาก 661
-
ฮะฮาบ
แปลว่า : ยิง แทง อย่างว่า ทุกสิ่งฮู้คนมากมัวยำ เจียมแต่มาจอมฮะฮาบศรตูไว้ ลำลำหลิ้นหลายกลการแข่ง หลบอย่าแล้วทูลไท้ที่สถาน (ฮุ่ง) สองจากห้องไป่แมนศัตรู โจรก็พาทีนำที่บาไท้ท้าว กางกงเยื้องแยงยิงฮะฮาบ เฮวฮีบฮ้อนฟังฮ้ายเฟื่องหาย (ฮุ่ง). -
ฮ้อยฮ้อย
แปลว่า : เชือกเส้นเล็กและยาว ล่ามวัวหรือควายไว้กับหลัก เวลาเชือกขาดวัวหรือควายจะลากเชือกไ เรียก แก่ฮ้อยฮ้อย ถ้าเชือกใหญ่ ว่า ฮ้วยฮ้วย. -
ฮ่อย
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่งจำพวกนกกด เรียก นกกดฮ่อย นกกดไฟ ก็ว่า ที่เรียกนกกดฮ่อยคงเรียกตามเสียงที่มันร้อง ฮ่อยฮ่อย. -
ฮักพิ่ง
แปลว่า : ลำเอียง เรียก ฮักพิ่ง ฮักพิ่งคืออคติ อคติมี ๔ อย่างคือ ฮักพิ่งเพราะรักเรียก ฉันทาคติ ฮักพิ่งเพราะชังเรียก โทสาคติ ฮักพิ่งเพราะกลัวเรียก ภยาคติ ฮักพิ่งเพราะหลงเรียก โมหาคติ. -
ฮักษา
แปลว่า : รักษา อย่างว่า เทพท่อนท้าวฮักษานาถภูมี ชุมกันคึดฮุ่งหวานเห็นแจ้ง อันว่าภูธรท้าวเวรหลังเวียนคอบ ก็จิ่งวางท่อนท้าวทานให้แก่มาร (สังข์) ชอบว่าบุญพร่ำพร้อมเคยคู่บุตตา มีญิงชายอย่านำเป็นอ้าย ขันค่อยฮักษาเจ้าผัวตนจอมขนาด นั้นเนอ การที่ฮ้อนยาแฝดอย่าเฮียน (ฮุ่ง). -
ฮักฮ่ำ
แปลว่า : ร่ำรัก บ่นเพ้อถึงความรัก อย่างว่า เมื่อนั้นพ่อขอบข้อขานลูกโลมขวัญ ปุนพ่อบายคมควัดพระเนตรถอนถวายเจ้า เมื่อนั้นมารดาฮู้เฮียงผัวฮักฮ่ำ สองพระเนตรน้ำเนืองย้อยอาบองค์ (สังข์). -
ฮักเฮ่ง
แปลว่า : เร่งรัก อย่างว่า แฮงฮักชู้ฮักเฮ่งมีมาย คำสงสารเล่าสานสานม้าง นักนักโอ้โอยอายกลั้นสวาท บางพ่องหน้าต่อหน้าโลมล้างลูบบาย (ฮุ่ง). -
ฮัง
แปลว่า : รัง ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เป็นไม้เนื้อแข็งและมีแก่นมาก เรียก ต้นฮัง อย่างว่า บ่อาจตั้งอยู่ได้โอยฮูปฮังงาม ดีแก่วาโยแถมทาบเติมตีค้อม เพราะเพื่ออาฮมณ์ฮ้อนทนทวงเทท่าว คึดท่านไท้ทังน้องแม่เมือง (สังข์) ฝ่อดูฮังฮวนพร้อมเพ็งดอกบงบาน พุ้นเยอ นางก็เฮียงคดีเดิมสั่งคอนแควนแจ้ง อันว่านงคราญใช้ชวนเฮียมฮู้ชอบ จริงแล้ว น้องอยู่แล้งฮามเข้าฮ่างเพลาว่ารือ (ฮุ่ง). -
ฮัง
แปลว่า : รัง ที่อยู่อาศัยของนกหรือหนู เรียก ฮังนก ฮังหนู อย่างว่า ผมบ่มีหวีป้องชิเป็นฮังนกเป็ดป่อง มีปากบ่มีแข้วพร้อมคางชิเจ้ยเจิดดัง (ย่า) ใกล้ฮุ่งเค้าชะนีค่อนขานเสียง เจียจรคืนคอบฮังเฮืองแจ้ง ทังปวงพร้อมทอครัวครบหาบ เตินเพื่อนเผี้ยนงายแล้วเล่าไป (สังข์). -
ฮัง
แปลว่า : ผูก มัด การจองเวรกรรมจองเวรกัน หรือผูกมัดกรรมเวร เรียก ฮังเวรฮังกรรม อย่างว่า เมื่อนั้นภูชัยท้าวธรงอาชญ์สอนสัตว์ เฮาบ่ฮังเวราก่อนใผหมายหมั้น ท่อว่าการกูแก้วยังไกลคราวเคร่ง ก็เพื่อยักษ์ขนาดอุ้มอาได้ด่วนหนี (สังข์) ฝูงใดเป็นหน่อท้าวเฮวเฮียกมาพลัน เถี่ยวเถิ้น อย่าให้ฮังเวราแก่กันมายม้าง เมื่อนั้นฮมฮมเสื้อฝูงเชยชมชื่น หลานท่านผู้เป็นต้นป่าวเปือง (สังข์).