ค้นหา "คือ" 821 - 830 จาก 1148
-
เหลืออด
แปลว่า : สุดที่จะกลั้นได้ ความอดมี ๓ อย่างคือ อดต่อความยากลำบาก อดต่อความตรากตรำ อดต่อความเจ็บใจ เมื่อความอดทั้ง ๓ อย่างนี้ไม่มี คนอาจจะทำสิ่งไม่ดีไม่งามลงไป แต่ถ้ามีความอดบางอย่างก็สามารถที่จะยับยั้งใจไม่ให้กระทำความผิดลงไป ผู้ไม่มีความอด เรียก เหลืออด. -
เหวย
แปลว่า : กิน ถ้าพระราชากิน เรียก เหวย เสวย ก็ว่า อย่างว่า แล้วล่ำเยี่ยมแปนเปล่าเลยกระสัน กุมภัณฑ์เสวยโภชคาคือง้วน ชลธาเท้าสองแคมคือสีก กระสันเกี่ยวแก้วกือล้านลูบทวง (สังข์). -
เหวียน
แปลว่า : วงรอบ กวาดหญ้าหรือใบไม้ให้เป็นวงรอบ เพื่อกันไม่ให้ไฟลุกลามไปไหม้ที่อื่น เรียก เหวียน อย่างว่า ความมักมากุ้มกุ้มคือสุ่มงุมกระทอ ความมักมาพอพอคือกระทองุมฮั้ว เหลียวเห็นหมาเอิ้นกระบาด พออยากหยอหย่องย้อในหม้องนั่งเหวียน (ผญา). -
เห่า
แปลว่า : ชื่องูมีพิษร้ายแรงจำพวกหนึ่ง ทำเสียงขู่อย่างหมาเห่า เรียก งูเห่า มีหลายชนิด คือ งูเห่าดง งูเห่าห้อม งูเห่าหม้อ งูเห่าหยวก. -
แหง
แปลว่า : ร้าว หม้อร้าว เรียก หม้อแหง คือมีรอยแตกเป็นทางยาว. -
แหนง
แปลว่า : เบื่อ หน่าย ระอา เบื่อหน่าย เรียก แหนง แหนงหน่าย หน่ายแหนง ก็ว่า อย่างว่า วิบากแค้นคือคู่กินแหนง แลนอ แม้นชิเนาในปรางค์บ่เบยเบาได้ ไทไกลใกล้คาเมในนอก คันว่าฮู้ข่าวน้อยหิวไท้ทั่วแดน (สังข์). -
แห้ม
แปลว่า : เกรียม เกือบไหม้ เช่น ปิ้งปลาเกือบไหม้ เรียก แห้ม อย่างว่า ปุนดั่งพิชโภชพร้อมเฮาปลูกในหิน ก็บ่มีบายมุกกิ่งใบเหลืองแห้ม ค้อมว่าอินทร์สอนแล้วจาโลมคำม่วน ให้มารคืนส่งให้นางแก้วแก่บา (สังข์) ขอจวบเจ้าเจ้าจวบจงฮัก เสนหาหาหอดกระหายหุยแห้ม นักนักกลั้นกลอยกลมกวนกอด แก้มก่ายแก้มโลมลิ้นแลกสลา (ฮุ่ง) อุณโหแห้มคือควันฮมลวก (ฮุ่ง). -
โหร
แปลว่า : หมอดู คนโบราณเรียกหมอดูว่า หมอหูฮา หมอหูฮาก็คือหมอโหรนั่นเอง อย่างว่า พระบาทให้กล่าวแก้กลอนเหตุสามกษัตริย์ ทังตาขวาขอบบนตีงเต้น เมื่อนั้นโหรคูณได้ทันทีทูลราช ฮ้อยที่อินทร์สั่งใช้มาต้านเล่าลาง แลนอ (สังข์). -
โหล้
แปลว่า : ชื่อปี่ขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ปี่สมัยโบราณอีสานมี ๔ ชนิด คือ ปี่แทด ปี่แถ ปี่ห้แ และปี่โหล้ ปี่หลู้ ก็ว่า ปี่แทดใช้เป่าประกอบวงมโหรี ปี่แถเป่าบอกเวลาตื่น กิน นอน ปี่ห้อเป็นปี่ขนาดใหญ่ใช้เป่าในเวลาแห่เจ้านายหรืองานพุทธาภิเษก ปี่หลู้ใหญ่ที่สุดใช่เป่าในเทศกาลงานบ้านเมือง อย่างว่า พิณพาทย์ไค้แคนขลุ่ยขานซอ แตรสังข์สูรกล่อมพิณโพนโล้ จันทาไท้เทวีระวังราช สนมหนุ่มย้องยังหุ้มแห่แหน (สังข์). -
โหว้
แปลว่า : หลอ ฟันที่หลุดออกมาก เรียก แข้วโหว้ อย่างว่า ใจบาปเบื้องบุญบ่มันสงวน คนนองในเป็งจาลกล่าวกันมาอ้าง ยามเมื่อเทียวทางแท้คอคือม้าปล่อย ทวารหว่องโหว้ขาวล้านเดิ่นแดง (สังข์).