ภาษาอีสานทั้งหมด 1669 - 1678 จาก 17431
-
กะเตอะ
แปลว่า : สวะ สวะที่ลอยอยู่ตามน้ำ เรียก กะเตอะ ขี้กะเตอะ ก็ว่า อนึ่งฟองน้ำบนปากหม้อกะทะเวลาเคี่ยวน้ำอ้อย เรียก ขี้กะเตอะอ้อย ขี้จูมปวก ขี้ตูมปวก ก็ว่า อย่างว่า แก้มเปิ่นเวิ่นแก้มเจ้าเปิ่นเวิ่น ขี้กะเตอะวังเวินไหลเซาะน้ำเซินอยู่ย่าวย้าว (กลอนลำ). -
กะเตอะ
แปลว่า : ฝาขัดแตะที่สานด้วยไม้ไผ่ตาห่างๆ ใช้สำหรับกรองปลาแดก กรองเหยื่อมะพร้าว กรองหมาน้อย ยานาง เรียก ฝากะเตอะ ฝาเตอะ ก็ว่า. -
กะเตอะกะเติ่ง
แปลว่า : อาการวิ่งกระโดดไปด้วยความยินดี เรียก กะเตอะกะเติ่ง อย่างว่า ทังหลายเพิ่นเทียวทางแป้นหาขัวแปลงใต่ โตสังมากะเตอะกะเติ่งเต้นโตนห้วยตลิ่งชัน (บ.) -
กะเตอะกะเติ่น
แปลว่า : อาการหัวเราะอย่างร่าเริง เสียงดังฟังชัด เรียก หัวกะเตอะกะเติ่น หัวเตอะหัวเติ่น ก็ว่า. -
กะเตอะลอดช่อง
แปลว่า : ชื่อภาชนะที่ทำด้วยสังกะสีเจาะเป็นรูกลมๆ สำหรับใส่ข้าวแป้งที่กวนแล้ว บีบลงน้ำร้อนทำเป็นลอดช่อง เรียก กะเตอะลอดช่อง. -
กะเตา
แปลว่า : ปลาแห้งที่อัดใส่กระบอกไม้ไผ่ทำด้วยปลาสร้อย ปลาหมากแปบ ปลาแตบ ก็ว่า เวลาจะกินจึงเอาออกมาปรุง เรียก ปลากะเตา อย่างว่า บุญเนาแค้นเข้าเหม้า ปลากะเตาแค้นบั้งไม้ไผ่ (บ.). -
กะเตา
แปลว่า : ร้อน (ส่วย). -
กะเติก
แปลว่า : เสียงร้องของไก่ตัวผู้ร้องเวลาตกใจ. -
กะเติกกะเติก
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงไก่ตัวผู้ร้องในเวลาตกใจดัง กะเติกกะเติก. -
กะเตี่ยว
แปลว่า : ชายกระเบน หางกระเบน ได้แก่ชายผ้าที่ม้วนแล้วเหน็บไว้ข้างหลัง เรียก กะเตี่ยว อย่างว่า อย่าได้เป็นคนฮ้ายชายชะเลลากกะเตี่ยว (ย่า) ตองตอยผ้าผืนเดียวฮ้อยขาดเหน็บเตี่ยวพุ้นยังเตี่ยวพี้ เหมิดมื้อค่ำดาย (บ.).