ภาษาอีสานทั้งหมด 1741 - 1750 จาก 17431
-
กะบา
แปลว่า : ชื่องูมีพิษชนิดหนึ่ง เรียก งูเพากะบา งูคอกะบา ก็ว่า. -
กะบา
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้พุ่มชนิดหนึ่งใบสีหม่น ใช้ทำยาได้ เรียก ต้นกะบา ต้นตองหมอง ต้นตังหมอง ก็ว่า. -
กะบาท
แปลว่า : เป็นคำแทนชื่อของตนเองเวลาที่ใภ้เขยพูดกับเจ้าโคตร ปู่ย่า ตายาย. -
กะบาย
แปลว่า : ชื่อภาชนะไม้ขุดชนิดหนึ่งมีลักษณะกลมแบน มีเดือยสำหรับจับ ใช้หย่งข้าวเหนียวเวลานึ่งสุกแล้วเรียก กะบาย กะโบม โบมส่ายเข้า ก็ว่า. -
กะบาล
แปลว่า : กระดูกหัว กระดูกหัวเรียก กะบาลหัว อย่างว่า มีฮ่างเฮาเห็งข้ามกะบาลหัวสูไต่ ไปรือ (สังข์). -
กะบาล
แปลว่า : กระเบื้อง กระเบื้องหม้อ กระเบื้องไห เรียก กะบาล. -
กะบิ
แปลว่า : เศษหญ้าเศษใบไม้หรือสิ่งอื่นที่เน่าจมอยู่ในน้ำเรียก กะบิ. -
กะบิ
แปลว่า : ลิง (ป. กปิ). -
กะบิล
แปลว่า : ประเพณี, ระเบียบ, แบบแผนประเพณีที่โบราณตั้งไว้ เรียก กะบิล ถ้าให้บ้านใช้เรียก กะบิลบ้าน ให้เมืองใช้เรียก กะบิลเมือง อย่างว่า ฮุ่งค่ำอื้ออามาตย์ชุมสนาม โดยเดิมกะบิลชั่วลางประถมเถ้า เชียงหลวงล้นระงมคนเค้าคื่นทุกท่วยใต้ลุ่มฟ้ายำท้าวทอดทอง (สังข์). -
กะปี่
แปลว่า : ดาบยาว ดาบยาวมีฝัก สำหรับใช้รบกันในสมัยโบราณ อย่างว่า มันก็แยงศรีแก้วศิลป์ชัยซวงสวบ ภูวนาถน้าวตาวแก้วกะบี่บัง (สังข์) .