ภาษาอีสานหมวด "ข" 371 - 380 จาก 970
-
ขิก
แปลว่า : เครื่องแขวนคอวัวควายชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ไผ่ เจาะรูแพข้างนอกสองรู มีลูกห้อยข้างนอกสองลูก ลูกนี้สำหรับตีให้ดัง เสียงที่ตีดังขิกขิก คนจึงเรียก ขิก. -
ขิก
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้เถาชนิดหนึ่ง ปลูกไว้ตามรั้ว ยอดและต้มกินได้ เรียก เครือขิก. -
ขิก
แปลว่า : ชื่อเขียดตัวเล็กๆ ชนิดหนึ่งอาศัยอยู่ตามหนองหรือท้องนา เสียงร้องดังขิกขิก คนจึงเรียก เขียดขิก. -
ขิง
แปลว่า : ชื่อพืชจำพวกว่านชนิดหนึ่ง ใช้ทำยาและปรุงเป็นอาหาร ขิงมีหลายชนิด เช่น ขิงแครง ขิงกระชาย ขิงดง ขิงหางนกยูง อย่างว่า อดสาเยื้อนกินขิงตางข่า อดสาเว้าผีบ้าชามพ้อผู้ดี (ผญา). -
ขิ่ง
แปลว่า : ยิงฟัน ยิงฟันเรียก ขิ่งแข้ว ยิ่งแข้ว ก็ว่า อย่างว่า โขนยิ่งแข้วตาโหลอกสาว (สังข์). -
ขิ้ง
แปลว่า : กลม สิ่งที่มีลักษณะกลม เรียก ขิ้ง หมิ้งขิ้ง มิ้งกิ้ง ก็ว่า เช่น กลมมิ้งกิ้ง ถ้าใหญ่ว่า กลมหมึ้งขึ้ง มึ้งกึ้ง ก็ว่า, -
ขิงแครงปลากั้ง
แปลว่า : ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง มีกลิ่นหอม ใช้ทำยาได้ เรียก ขิงแครงปลากั้ง. -
ขิงฟิง
แปลว่า : คนที่มีหน้าตาลักษณะท่าทางเหมือนลิง เรียก หน้าขิงฟิง อย่างว่า ขิงฟิงหน้าคือลิงสักสาด (บ.). -
ขิด
แปลว่า : ชื่อผ้าทอยกดอกจำพวกหนึ่งมีหลายชนิด มีชื่อเรียกตามดอกที่ยก เช่น ขิดตาไก่ ขิดดอกแก้ว ขิดคน ขิดช้าง ขิดม้า ชิดดาว ขิดขอ ขิดดอกต้าง ขิดอิ้งหมากหวาย. -
ขิด
แปลว่า : อาการล้มหกคะเมนเรียก ล้มขิดตะหมึก ล้มหัวขิดหัวขว้ำ ก็ว่า.