ภาษาอีสานหมวด "ห" 556 - 565 จาก 1363
-
หัว
แปลว่า : ส่วนของร่างกายเหนือคอขึ้นไปเรียก หัว เช่น หัวงัว หัวควาย หัวคน หัวม้า เหง้าของมันและพืชพันธุ์บางอย่างที่ฝังอยู่ในดิน เรียก หัว เช่น หัวมัน หัวเผือก หัวกลอย สิ่งที่อยู่ข้างหน้าหรือสมมติว่าข้างหน้า เรียก หัว เช่น หัวเฮือ หัวแถว หัวถนน หัวหน้า สิ่งที่นิยมว่าดี เรียก หัว เช่น หัวเหล้า หัวยา ส่วนที่เป็นสาระ คนที่น่ารัก เรียก หัว เช่น หัวกระทิ ลูกหัวแก้วหัวแหวน. -
หัว
แปลว่า : แสดงอาการขบขันแล้วปล่อยเสียงออกมา เรียก หัว อย่างว่า เพิ่นนั่งไห้ โตอย่านั่งหัว (ปู่) ซว่าซว่าพร้อมเขาเถื่อนแพงผาย หัวหัวนันซู่คนมวลพร้อม เมื่อนั้นภูธรท้าวบาบุญย้ายย่าง เสียงสนั่นก้องคุงฟ้าคื่นเค็ง (ฮุ่ง). -
หัวขวัญ
แปลว่า : หัวเราะด้วยความรู้สึกขบขัน หรือความรื่นเริงใจ. -
หัวเตอะหัวเติ่น
แปลว่า : หัวเราะได้ยินเสียงดังได้ยินเสียงหัวสี่ห้าหลังคาเรือน เรียก หัวเตอะหัวเติ่น. -
หัวหงอก
แปลว่า : คนที่มีผมขาว เรียก คนหัวหงอก อย่างว่า ลางคนเป็นคนเถ้าหัวขาวจ่อนพ่อน ยังเล่าเหาะห่อนเหล้นเชิงชู้สวากเสนห์ (กาพย์ปู่). -
หัวหงอก
แปลว่า : นกอีเพา ชื่อนกชนิดหนึ่ง เรียก นกถัว นกถัวหัวหงอก ก็ว่า. -
หัวหลิกหัวแหลม
แปลว่า : เล่นจนลืมลืมน้ำ เรียก เหล้นหัวหลิกหัวแหลม. -
หัวแหะหัวแห่น
แปลว่า : หัวเสียงดังจนหนวกหู เรียก หัวแหะหัวแห่น. -
หัวอิกหัวแอก
แปลว่า : หัวกระซิกกระซี้ หัวเสียงสูงเสียงต่ำ เรียก หัวอิกหัวแอก. -
หัวแอก
แปลว่า : ครั้งแรก ทีแรก.