ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1011 - 1020 จาก 2286

เช่น อ้ายๆ เกี่ยข่อยแหน่ ข่อยย่างบ่ไหวแล้ว หมายถึง ช่วยแบกฉันหน่อย ฉันเดินไม่ไหว 

เอากับไฟมาให้แหน่
แปลว่า เอาไม้ขีดมาให้หน่อย
เป็นภาษาเก่า ปัจจุบัน ใช้ ไม้ขีด

เช่น ไม้อีหยังนอ มาแก่นแท้ ตีตาปู กะบ่เข้า แปล.ไม้อะไรแข็งจังตอกตะปูก็ไม่เข้า ้หรือ บ่าวหน่อ ลาวบ่แก่นดอกเฮือนเจ้าของ ลาวไปแก่นอยู่เฮือนผู้สาว พู้น แปล บ่าวหน่อ แกไม่ชอบ(หรือไม่ติด)บ้านตัวเองหรอก แกไปติด(หรือไปชอบ)บ้านแฟนแกโน้น.

อีหล่าเป็นอีหยัง คือมานั่งขัดหล่องหง่องแท๊

หมายถึง หนูเป็นอะไรหรอ ทำไมนั่งหน้างอแงอยู่

ขาวจุ่นผุ่น หรือขาวจู่นผู่น คือสีขาวนวล ดูสบายตา เย็นตา ไม่แสบตา เช่น

หน้าขาวจุ่นผุ่น หมายถึง หน้าขาวนวล

ผิวขาวจุ่นผุ่น หมายถึง ผิวขาวนวล

ดอกมะลิบานขาวจุ่นผุ่น ดอกมะลิบานขาวนวล

บ่ขีนขัด 

ไม่ขัดข้อง

ถ่าอ้ายอยู่นี่เด้อนางเด้อ อ้ายไปซ้อขอวคาวเดียว
แปลว่า
รอพี่อยู่ที่นี่นะ พี่ไปซื้อของแป็บหนึง(สักครู่)

ขาหม่นโอ้กโลก หมายความว่า ขาเปื้อนฝุ่น, ดินหรือโคลน

ทาแป้งหน้าขาวโอ้กโลก หมายความว่า ทาแป้งขาวทั่วไปทั้งหน้า

ลาวเป็นคนซื่อ  แปลว่า เขาเป็นคนซื่อตรง คนตรง

เช่น ซื่อๆซะ แปลว่า ตรงๆนะ

เว้าซื่อๆซะ แปลว่า พูดตรงๆนะ