ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 171 - 180 จาก 2286

ข่อยหละเบิดคำสิเว้า  แปลว่า ฉันไม่มีอะไรจะพูด หมดคำจะพูด

เบิดคำเว่า แปลว่า หมดคำพูด, ไม่มีอะไรจะพูด

เป็นขี้กะตอด แปลว่า เป็นหูด

อย่าปาก น้องสิตื่น แปลว่า อย่าพูดดัง เดี๋ยวน้องตกใจตื่น

ฮู้แล้ว อย่าปากหลาย แปลว่า รู้แล้ว หยุดพูดมากได้แล้ว

เฮ็ดงานหนัก เจ็บคิงหลาย แปลว่า ทำงานหนัก ปวดเมื่อยร่างกายมาก

เป็นทรงเจ็บคิง คือจังสิไข้ แปลว่า รู้สึกปวดเมื่อยตามตัว เหมือนจะเป็นไข้

อีหล่าคำแพง  แปลว่า  อีหนูผู้มีค่ายิ่งทองคำ

คำหล่า  แปลว่า  ใช้เรียกหญิงผู้อันเป็นที่ยิ่ง มีค่ายิ่งทองคำก็ว่า  (คำ หมายถึง ทองคำ) (หล่า หมายถึง สุดท้าย ลูกคนสุดท้อง)

ข่อยไปก้านกบ ฮอดบ่พ้อกบ พ้อแต่ขี้กะตู่

หมายถึง

ไปส่องกบ ไม่เจอกบ เจอแต่คางคก

อ้ายเขียว : บักอ่างๆ มาเบิ่งเร็ว คันคาก โตใหญ่ คักแท้เว้ยย

คำแปล

พี่เขียว : ไอ้อ่างๆ มาดูเร็ว คางคกตัวใหญ่จริงๆ  

หัวแต่ไปวังหั่นหนิ แปลว่า เพิ่งจะไปเมื่อกี๊นี้เอง

แล้ววังหั่นหนิ แปลว่า เสร็จเมื่อไม่นานนี้เอง

ไปแหมะ แปลว่า ไปสิ

เฮ็ดแหมะ แปลว่า ทำสิ

ผู้บ่าวหล่อหลายจนว่าได้ปั้นหำตาก แปลว่า ชายหนุ่มหน้าตาดีมากจนมีผู้หญิงเข้าหามากมาย

เว่าบาปกูหลาย แปลว่า อย่าพูดใส่ร้าย หรือพูดให้ดูแย่เกินความเป็นจริง