ภาษาอีสานหมวด "ก" 713 - 722 จาก 1872
-
ก่อง
แปลว่า : ชื่อตุ้มชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่สำหรับรองรับปลาที่ก้นลี่ เรียก ตุ้มก่อง. -
ก่อง
แปลว่า : สุกใส, สว่าง, งาม ผู้ที่มีรูปร่างสวยงามเรียก ก่อง อย่างว่า นักสนมเนื้อนารีเฮียงฮอบ กาก่องก้าวงามล้ำลูกขอม(ฮุ่ง) คีงกลมส้วยแขนกองก้าวก่อง งามเด เนื้ออ่อนเพี้ยงปุนต้องแผ่นทอง (สังข์). -
ก่อง
แปลว่า : การจับปลาเล็กๆ ชนิดหนึ่งเช่น ปลาหมัด ปลาซิว ปลาแก้ว โดยใช้ผ้าบางๆ ผ้าชนิดนี้เรียกผ้ากะแย่ง เอาไปขึงไว้ตามร่องน้ำไหลในเวลาน้ำลดปลายฤดูฝน เรียก ก่องปลา. -
ก่อง
แปลว่า : กระอัก เช่น รากเลือดออก เรียก ก่องเลือด. -
ก่อง
แปลว่า : คิ้วที่มีลักษณะโก่งหรือโค้งเรียก คิ้วก่อง อย่างว่า คิ้วค้อมก่องคอกลม (เวส) เชื้อชาติจ้องคันก่องกะยังหุบ บาดห่าชาตาหลุบหลูบลงคือจ้อง บาดห่าชาตาขึ้นขวางคือขอนกะเลยล่อง คาดชิล้มหยุมหญ้ากะบ่ฟัง (กลอน). -
ก้อง
แปลว่า : แอ่งน้ำ แอ่งน้ำลึกที่ปลาอยู่อาศัยเรียก ก้อง. -
ก้อง
แปลว่า : ใต้, ข้างล่าง เช่น ใต้ถุนเรือนเรียก ก้องเฮือน. -
ก้อง
แปลว่า : กระปุกดินเผาเล็กๆ สำหรับใส่เหล้าเวลาผอกผี หรือเวลาแต่งเครื่องบูชาครู ในการเรียนตำรายา เรียนมนต์ เรียนธรรม หรือเรียนหูฮา การเรียนแต่ละอย่างจะต้องยกครูทั้งนั้น เพื่อให้เกิดความศักดิ์สิทธิและเกิดความเคารพในครูอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทความรู้ให้. -
ก้อง
แปลว่า : กำไลต้นแขน กำไลต้นแขน เรียก ก้องแขน กำไลขา เรียก ก้องขา. -
ก้อง
แปลว่า : สนั่น, ดังสะเทือน ดังสะเทือน ดังสะเทือนเรียก ก้อง อย่างว่า คำใดเป็นรหัสแท้แถลงนางในอาสน์ แฮงย่อมฮอดห้องหูท้าวต่างแดน พระเอยฯหื่นหื่นก้องเสเนศนางขุน ตีทวงทบท่าวแดดอมน้อยฝูงเคยใช้ชุมแหนหัตถบาส เขาก็ป๋าเครื่องแก้วนางน้อยพ่ายพัง (สังข์).