ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1251 - 1260 จาก 2286

คำว่า ฝาแถบตอง

เอาใบตองกุงมาเฮ็ดฝาแถบตอง แอ้มพอได้นอนอยู่เถียงนาน้อย แปลว่า เอาใบตองกุงมาทำเป็นฝาผนังบ้าน พอให้หลับนอนได้ที่กระท่อมปลายนา

คำว่า พุ่นน่ะ

พุ่นนะ หากว่าหละตั้ว แปลว่า น่านไง ว่าแล้วเชียว

พุ่นนะ เพิ่นมาแล้ว แปลว่า โน่นไง เขามาแล้ว

พุ่นนะ พุ่นนะ ปานนั้นว่าบ่ได้มักกัน แปลว่า อันแนะ อันแนะ ไหนตอนแรกบอกว่าไม่ได้รักกัน

คำว่า บักอันนี่

บักอันนี่แหม เป็นตาซังแท้ แปลว่า ไอ้นี่ ทำตัวไม่ดีเลย

คำว่า ลูกไหน

อยากกินลูกไหนเด้ แปลว่า อยากกินลูกพลัมจัง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พลัม  หรือ ไหน  เป็นไม้ผลที่มีผลแบบผลเมล็ดเดียวแข็ง อยู่ในสกุล Prunus สกุลย่อย Prunus ซึ่งเป็นสกุลย่อยที่ต่างจากสกุลย่อยอื่นๆ (ลูกท้อ, เชอร์รี่, อื่นๆ) ตรงหน่อมีตายอดและตาข้างเดี่ยว (ไม่เป็นกลุ่ม) ดอกออกเป็นกลุ่ม 1-5 ดอกบนก้านสั้นๆ ผลมีร่องยาวด้านข้าง และเมล็ดเรียบ เมื่อผลโตเต็มที่มีมีนวลสีขาวปกคลุม สามารถถูกออกได้ง่าย สารเคลือบนั้นรู้จักกันดีในชื่อ "wax bloom" เมื่อสุกเปลือกสีม่วงอมดำ เนื้อสีเหลือง รสหวานหรือหวานอมเปรี้ยว

คำว่า ถืกยา

บ่แม่นมันถืกยาเขาเบาะ มันจั่งเป็นบ้าเป็นป่วง แปลว่า ไม่ใช่มันโดนเขาวางยาหรอ ถึงได้เป็นบ้าเป็นหลัง

แม่ไปเอายากับหมออยู่อำเภอ ถืกยาเพิ่นหลาย จั่งว่าไคแหน่จั๊กหน่อย แปลว่า แม่ไปเอายากับหมอที่อำเภอ ยาดีมาก อาการถึงได้ดีขึ้นมา

คำว่า เป็นหลาย

เจ้าคือเป็นหลายแถะ แปลว่า คุณนี่เป็นเอามากเกินไปแล้วนะ

เพิ่นเป็นหลายบ่หละ แปลว่า เขาเป็นอะไรมากหรือป่าว (พูดถึงบุคคลที่สาม สอบถามถึงอาการเจ็บป่วย

คำว่า ตอนได๋

อ้ายสินอนตอนได๋ แปลว่า พี่จะนอนตอนไหน

ตอนได๋เจ้าสิไปนอน แปลว่า เมื่อไหร่คุณจะไปนอน

กินเข่าตอนได๋ แปลว่า กินข้าวตอนไหน

ตอนได๋สิเมือบ้าน แปลว่า เมื่อไหร่จะกลับบ้าน

ตอนได๋ หรือ ตอนใด๋ แปลว่า ตอนไหน , เมื่อไหร่ นั่นเอง

คำว่า กองจู่นพูน

อยู่ท่งนาเอาเฟืองมากองกันไว้อยู่เทิงโพน กอง จุ่น พูน ( คำว่า โพน คือ จอมปลวก ) เด้ 
( เทิง คือ ชั้นบน )

คำว่า กองเฟือง

เด้กน้อยมักไปเล่นอยู่กองเฟือง 

แปลว่า เด็กๆชอบไปเล่นอยู่ตามกองฟาง

คำว่า กับไฟ

เอากับไฟมาให้แหน่
แปลว่า เอาไม้ขีดมาให้หน่อย
เป็นภาษาเก่า ปัจจุบัน ใช้ ไม้ขีด