ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1431 - 1440 จาก 2286

คำว่า พอเลนเต่

เฮ็ดพอเลนเต่  แปลว่า ทำครึ่งๆกลางๆ ทำไม่ดี

คำว่า น้ำโฮ่ง-ไหลโฮ่ง

น้ำโฮ่งเต็มท่งนา ไปเล่นน้ำอยู่ฝ่ายน้ำโฮ่ง แปลว่า น้ำเอ่อท่วมทุ่งนา ไปเล่นน้ำอยู่ฝายที่น้ำเอ่อ

คำว่า เหิน-เหิ่น-เหิ่นไป-เหิ่นมา

คือบ่อยู่สื่อๆแหน่ ขับรถเหิ่นไปเหิ่นมายุ แปลว่า ทำไมไม่อยู่เฉยๆหน่อย ขับรถโฉบไปโฉบมา

คำว่า อดสาว่า-อดสาว่าแหน่เถาะ

อดสาว่าแหน่เถาะ ทนไม่ไหวแล้ว แปลว่า สมน้ำหน้าไหมหละ ทนไม่ไหวแล้ว (อาการโล่งอด เวลาที่อัดอั้นตันใจอะไรมานาน)

คำว่า ปีกาย

ปีนี้ฝนแล่ง ปีกายนี้ฝนดี แปลว่า ปีนี้ฝนแล้ง ปีที่แล้วฝนดี

คำว่า วะซ่าน

เขาว่าเขาสิเฮ็ดเองวะซ่าน แปลว่า เขาพูดว่าเขาจะทำด้วยตัวเอง

ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าคือสิบ่ได้ไปดอกวะซ่าน แปลว่า ผู้ใหญ่บ้านบอกว่า คงจะไม่ได้ไปแล้วล่ะ

คำว่า ข่อนสิแจ้ง

มื้ออื่นไปแต่เช้าเด้อ ข่อนสิแจ้งเดี๋ยวข่อยสิไปเอิ้น

หมายถึง พรุ่งนี้ไปแต่เช้า ฟ้าสางจะไปเรียก

คำว่า โข่-โล่-เข่-เล่

หย่างไปนำทางแนมเห็นแต่ก้อนหินว่าง โข่ โล่ เข่ เล่ เต็มทางอยู่ ไปกะบ่ ได๋ มีแต่ก้อนหิน กะ หยัง ล่ะ ๆ

คำว่า คันแหม่น

คันแหม่นเจ้าเว้าจั่งซั้น กะให้แหม่นความสา

แปลว่า ถ้ามันจริงตามที่คุณพูด ก็ให้ตกลงตามนั้น

คำว่า กระโบม

กระบมใช้สำหรับส่ายข้าวเหนียว หมายความว่า กระบมช้สำหรับคนข้าวเหนียวนึ่งเพื่อให้ไอน้ำและความร้อนออกจากข้าวก่อนนำไปใส่กระติบข้าว