ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1981 - 1990 จาก 2286

คำว่า คุย
มึงอย่าคุยหลาย แปลว่า มึงอย่าขี้โม้หลาย

คำว่า เฮือน

ฟ่าวเมือเฮือน แปลว่า รีบกลับบ้าน

ไปกินข้าวอยู่เฮือน แปลว่า ไปกินข้าวที่บ้าน

คำว่า ไส

เจ้าสิไปไส แปลว่า เธอจะไปที่ใด

ไปไส แปลว่า ไปไหน

อยู่ไส แปลว่า อยู่ที่ไหน , อยู่ไหน

คำว่า ซำ

ซำเพี่ย แปลว่า เท่านี้ (ใช้พูดเพื่อแสดงให้เห็นว่าสิ่งนั้นมีขนาดใหญ่)

ซำนี้ แปลว่า แค่นี้

ซำได๋ แปลว่า แค่ไหน

บางครั้งอาจจะเขียนว่า ซัม หรือ ซำ

คำว่า งึด

สิงึดติ แปลว่า คิดหรือว่าจะง้อ ไม่มีทางจะไปง้อหรอก

บ่งึดนำดอก แปลว่า ไม่ง้อหรอก

บ่งึดจักเม็ด แปลว่า ไม่ง้อเลยแม้แต่น้อย

บ่งึด แปลว่า ไม่ง้อ

คำว่า หดหัว

อย่ามาหดหัวข่อยเด้อ ข่อยแฮงเป็นหวัดอยู่ แปลว่า อย่าเอามารดหัวฉันนะ ฉันยิ่งเป็นหวัดอยู่

คำว่า คำโป่ม

กินคำโป่ม แปลว่า กินคำใหญ่

คำว่า โป่ม

อย่ากินโป่มหลาย แปลว่า อย่ากินคำใหญ่มากนัก

คำว่า สีก

สีกปลาแดก แปลว่า ใช้มือฉีกเนื้อปลาร้าออกเป็นชิ้น ๆ

คำว่า คา

กินข้าวคาหม้อ แปลว่า กินข้าวจากหม้อ

คาหยังคือยังบ่แล้ว แปลว่า ติดอุปสรรคตรงไหน ทำไมถึงยังไม่เสร็จ

คือสิบ่แม่น คาฟ้าบ่ แปลว่า จะไม่ใช่ได้ยังไง (ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรค ท้องฟ้าเป็นอุปสรรคหรืออย่างไร)