ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1951 - 1960 จาก 2286

คำว่า เบิดคำสิเว้า
ปากบ่ออก เบิดคำสิเว้า แปลว่า พูดไม่ออก หมดคำจะพูด

คำว่า ตาย้าน
ผีมันเฮี้ยน เป็นตาย่านหลาย แปลว่า ผีมันเฮี้ยน น่ากลัวมากๆ

คำว่า เพ

ใจสิเพ แปลว่า ใจจะพัง 

หัวใจอ้ายสิเพ แปลว่า หัวใจพี่จะพัง

คำว่า เว้า

ยังจดจำทุกถ้อยวาจา ที่เฮาเว้าต่อกัน แปลว่า ยังจดจำทุกถ้อยวาจาที่เราได้พูดต่อกัน

ดูเพิ่มเติม เว่า

คำว่า เว้า
เว้าบ่ม่วน แปลว่า พูดไม่เพราะ

คำว่า กัก

กักไว้บ่ให้ไปไส แปลว่า กักตัวไว้ไม่ให้ไปไหน

คำว่า โหง่ย

จับดีๆเด้อมันสิพาโหง่ยลงมา แปลว่า จับให้ดีๆนะเดี่ยวจะล้มลงมา

 ต้นไม้พาโหง่ยลงมา แปลว่า ล้มลงมาพร้อมต้นไม้

คำว่า ย้อน

ย้อนอีหยังเจ้าคือเฮ็ดจังซี่ แปลว่า เพราะอะไรคุณจึงทำแบบนั้น

มันเป็นย้อนหยัง แปลว่า มันเป็นเพราะอะไร

ย้อนอ้ายบ่ดีเองหละ แปลว่า เพราะพี่ไม่ดีเองแหละ

คำว่า ก่อด่อ
หล่ามักอ้ายบ่ บักก่อด่อของอ้ายกะมี หอยจิ๊บจี้ของน้องมีบ่ แปลว่า น้องสาวรักพี่มั้ย ไอ้นั่นที่ยื่นๆของพี่ก็มี แล้วหอยจิ๊บจี้ของนองมีมั้ย

คำว่า เต้ย
เต้ยโศก เต้ยโศกให้แหน่ ยกมือแก่แด่ อยู่หน้าเวที หมายถึง ขอจังหวะเต้ยๆสนุกๆแบบเศร้าๆให้หน่อย (ขอเพลงหน้าเวทีหมอลำ) คนขอต้องยกมือขึ้นเพื่อให้หมอลำที่อยู่บนเวทีมองเห็น